Typologie(ën)
conservatorium/kunstacademie
Ontwerper(s)
Louis COENRAETS – architect – 1876
Juridisch statuut
Ingeschreven in de wettelijke inventaris op 19 augustus 2024
Stijlen
Neo-Vlaamse renaissance
Inventaris(sen)
- Actualisatie van de Urgentie-Inventaris (Sint-Lukasarchief - 1993-1994)
- Actualisatie van het inventarisatieproject van het Bouwkundig Erfgoed (DMS-DML - 1995-1998)
- Het monumentale erfgoed van België. Elsene (DMS-DML - 2005-2015)
Dit (deze) goed(eren) bezit(ten) de volgende waarde(n)
- Artistiek Het ontwerp van een onroerend goed (gebouw) door een gerenommeerde kunstenaar (architect) kan maar zeer zelden als criterium worden beschouwd. Om het belang van de selectie van dit onroerend goed te beoordelen, en de plaats dat het inneemt in het oeuvre van een kunstenaar (architect), is dit een criterium dat moet worden afgewogen met de architectonische kwaliteit (compositie en interne structuur), de uitvoering (materialen, technische beheersing), de plaats in de architectuurgeschiedenis dewelke een getuigenis zijn van een fase of aspect van landschapsarchitectuur of de bouwkunst in het verleden. Zodoende gelden koppelingen naar volgende criteria: zeldzaamheid (typologie, stijl, materiaalgebruik, bronnen), representativiteit (idem) en integriteit (idem + kwaliteit van uitvoering).
- Esthetisch Het onroerend goed heeft een esthetische waarde als het de waarnemer zintuigelijk prikkelt op een positieve manier (‘ervaring van schoonheid). Historisch gezien werd deze waarde aangewend om waardevolle natuurlijke of semi-natuurlijke gebieden aan te duiden, maar het kan ook gelden voor grote gehelen van gebouwen in een stedelijk gebied, met of zonder natuurlijke elementen, of monumenten die het stadslandschap markeren. Automatisch dringt een afweging met andere waarden zich op, de artistieke in de eerste plaats, maar ook de landschappelijke (integratie van het werk in het stedelijk landschap, oriëntatiepunten in de stad) en stedenbouwkundige waarde (spontane of rationele stedelijke gehelen), en dienen koppelingen naar selectiecriteria worden gemaakt: representativiteit, ensemblewaarde en contextuele waarde. Criteria die met andere (met name artistieke) criteria moeten worden gecombineerd.
- Historisch Het onroerend goed heeft een historische waarde als het getuigt van een bijzondere periode in de geschiedenis van de streek of de gemeente, of als bijzonder belangrijke ouderdom en zeldzame ontwikkeling voor een periode (bv. tuinstad die representatief is voor een bouwwijze die werd toegepast in het kader van de grote bouwcampagnes na de Tweede Wereldoorlog; dorpskernen die de eerste gegroepeerde bouwwerken van de gemeenten van de tweede ring illustreren; Hallepoort als overblijfsel van de tweede omwalling; enz.), of als getuigenis van een bepaalde stedelijke (en/of landschappelijke) ontwikkeling van de stad (bv. gebouwen aan de centrale boulevards of in de Leopoldswijk), of wanneer het een band vertoont met een belangrijke historische figuur - met inbegrip van persoonlijke huizen van architecten en kunstenaarsateliers (b.v. het geboortehuis van Constantin Meunier, het huis van Magritte), of in verband kan worden gebracht met een belangrijke historische gebeurtenis (b.v. huizen van de wederopbouw na het bombardement van 1695, Congreskolom), of een typologische representativiteit vertoont die kenmerkend is voor een commerciële of culturele beroepsactiviteit (bv. kerken, bioscopen, industriële architectuur, apotheken).
- Stedenbouwkundig Sommige bouwkundige goederen spelen, meer dan andere bouwkundige goederen, een prominente rol in de planmatige inrichting van de bebouwde ruimte in het verleden. Meestal determineren zijn andere stedenbouwkundige (plan)vormen zodat er zich een wisselwerking voortdoet tussen bebouwde en niet-bebouwde (of open) ruimte. Die inrichting omvat ook de samenhang tussen verschillende schaalniveaus. Een onroerend goed heeft stedenbouwkundige waarde wanneer het hierin een rol speelt, bijvoorbeeld hoekgebouwen, coherente pleinen of (straatwanden), deskundig ingeplante torens (hoogbouw) en hun relatie tot hun onmiddellijke kwaliteitsvolle omgeving die coherent kan zijn, maar ook contrastrijk, maar ook relicten van stedenbouwkundige concepten en hoe deze architecturaal (en typologisch) zijn of werden ingevuld, zoals bijvoorbeeld de nog bewaarde eclectische stadspaleizen en/of herenhuizen in de Leopoldswijk.
Onderzoek en redactie
2009-2011
id
Urban : 20026
Beschrijving
Langwerpig hoekgebouw in neo-Vlaamse renaissancestijl, n.o.v. architect Louis Coenraedts (Mémoire d’Ixelles, 9, 1983, s.p), gedateerd bovenaan voorgevel “ANNO” en “1876”.
Geschiedenis
De eerste école communale pour l’enseignement du dessin et du modelage werd reeds in 1863 opgericht en ondergebracht in een huis op de hoek van de Mercelis- met de Elyseese Veldenstraat. Door het stijgend leerlingenaantal werd de school twee jaar later verplaatst naar de Gemeenteschool nr. 1. In 1883 verhuist de school naar haar huidige locatie, waar voordien het wezenhuis was ondergebracht.
Beschrijving
Langgerekt U-vormig gebouw met twee bouwlagen op nivellerende hardstenen onderbouwHoge sokkel, reikend tot ongeveer het midden van de toegang; meestal in hardsteen. en verlevendigd met risalieten. Bakstenen gevels met witstenen elementen. Risalieten van drie traveeënVerticale geleding van een gevel, bepaald door afstand tussen twee opeenvolgende steunpunten (vb. muurdammen, zuilen, ...), meestal onder getrapte geveltop met vleugelstukken, tweelicht en frontonbekroning.
Straatgevel met risalietRisaliet (Italiaans, van risalto: uitstekend deel), vooruitspringend volume van een gevel dat over de hele hoogte doorloopt en soms hoger is; naar gelang de positie worden er midden-, zij- en hoekrisalieten onderscheiden. tussen overwegend blindeZonder opening; blind venster, schijnopening. muurdammen; links lagere deur onder oculusKlein rond, ovaal of polygonaal venster.. Op borstwering1. Verhoogd gedeelte van een vestingsmuur waarachter men veilig kan lopen; - 2. Muurtje of hekwerk (balkon, terras); - 3. Deel van een muur tussen vloer en onderzijde van een venster; - 4. Verhoging van de buitenmuren van een huis boven de zolderbalken waarop een muurplaat rust. eerste verdieping opschrift ‘ECOLE DES ARTS’.
Langsgevel voorafgegaan door lange koer en bestaande uit symmetrische gevel met middenrisaliet, vijf traveeënVerticale geleding van een gevel, bepaald door afstand tussen twee opeenvolgende steunpunten (vb. muurdammen, zuilen, ...) en hoekrisalieten; middenrisaliet met centraal oculusKlein rond, ovaal of polygonaal venster. in hoofdgestelHoog horizontaal lijstwerk ter bekroning van een gevel., attiekMuur of bouwlaag boven de kroonlijst die meestal het dak aan het gezicht onttrekt. onder paviljoendak met aediculavormig dakvensterUit het dakvlak opgaand stenen venster dat met de gevel in verbinding staat of er enkel door een kroonlijst van gescheiden is. met gebroken frontonFronton waarvan het middendeel is doorbroken.. Meeste muuropeningen getoogd met hoekblokken en drieledige sleutelSluitsteen van een opening; weerhoudt de gewelfstenen in een boog of gewelf.. Eenvoudige sierankers. SchrijnwerkVerzameling van al het (niet-constructief) houten materiaal zoals deuren, vensterkozijnen, erkeronderdelen, kroonlijst, …; bij uitbreiding ook materiaal in aluminium, PVC, ... vervangen.
Geschiedenis
De eerste école communale pour l’enseignement du dessin et du modelage werd reeds in 1863 opgericht en ondergebracht in een huis op de hoek van de Mercelis- met de Elyseese Veldenstraat. Door het stijgend leerlingenaantal werd de school twee jaar later verplaatst naar de Gemeenteschool nr. 1. In 1883 verhuist de school naar haar huidige locatie, waar voordien het wezenhuis was ondergebracht.
Beschrijving
Langgerekt U-vormig gebouw met twee bouwlagen op nivellerende hardstenen onderbouwHoge sokkel, reikend tot ongeveer het midden van de toegang; meestal in hardsteen. en verlevendigd met risalieten. Bakstenen gevels met witstenen elementen. Risalieten van drie traveeënVerticale geleding van een gevel, bepaald door afstand tussen twee opeenvolgende steunpunten (vb. muurdammen, zuilen, ...), meestal onder getrapte geveltop met vleugelstukken, tweelicht en frontonbekroning.
Straatgevel met risalietRisaliet (Italiaans, van risalto: uitstekend deel), vooruitspringend volume van een gevel dat over de hele hoogte doorloopt en soms hoger is; naar gelang de positie worden er midden-, zij- en hoekrisalieten onderscheiden. tussen overwegend blindeZonder opening; blind venster, schijnopening. muurdammen; links lagere deur onder oculusKlein rond, ovaal of polygonaal venster.. Op borstwering1. Verhoogd gedeelte van een vestingsmuur waarachter men veilig kan lopen; - 2. Muurtje of hekwerk (balkon, terras); - 3. Deel van een muur tussen vloer en onderzijde van een venster; - 4. Verhoging van de buitenmuren van een huis boven de zolderbalken waarop een muurplaat rust. eerste verdieping opschrift ‘ECOLE DES ARTS’.
Langsgevel voorafgegaan door lange koer en bestaande uit symmetrische gevel met middenrisaliet, vijf traveeënVerticale geleding van een gevel, bepaald door afstand tussen twee opeenvolgende steunpunten (vb. muurdammen, zuilen, ...) en hoekrisalieten; middenrisaliet met centraal oculusKlein rond, ovaal of polygonaal venster. in hoofdgestelHoog horizontaal lijstwerk ter bekroning van een gevel., attiekMuur of bouwlaag boven de kroonlijst die meestal het dak aan het gezicht onttrekt. onder paviljoendak met aediculavormig dakvensterUit het dakvlak opgaand stenen venster dat met de gevel in verbinding staat of er enkel door een kroonlijst van gescheiden is. met gebroken frontonFronton waarvan het middendeel is doorbroken.. Meeste muuropeningen getoogd met hoekblokken en drieledige sleutelSluitsteen van een opening; weerhoudt de gewelfstenen in een boog of gewelf.. Eenvoudige sierankers. SchrijnwerkVerzameling van al het (niet-constructief) houten materiaal zoals deuren, vensterkozijnen, erkeronderdelen, kroonlijst, …; bij uitbreiding ook materiaal in aluminium, PVC, ... vervangen.
Bronnen
Archieven
GAE/DS 270-128.
GAE/DS École des Arts décoratifs. 20, Farde 159.
Tijdschriften
HAINAUT, M., ‘L'Ecole des Arts a 120 ans’, Mémoire d’Ixelles, 9, 1983, s.p.
