Typologie(ën)
beeldhouwwerk en herdenkingsmonument
Ontwerper(s)
Frans HUYGELEN – beeldhouwer – 1928
Juridisch statuut
Ingeschreven in de wettelijke inventaris op 19 augustus 2024
Inventaris(sen)
- Permanente actualisatie van de inventaris van het Bouwkundig Erfgoed (DPC-DCE)
- Inventaris van koloniale sporen (DPC-DCE 2024-2025)
- Bouwen door de eeuwen heen in Brussel. Stad Brussel (1989-1993)
Dit (deze) goed(eren) bezit(ten) de volgende waarde(n)
- Artistiek Het ontwerp van een onroerend goed (gebouw) door een gerenommeerde kunstenaar (architect) kan maar zeer zelden als criterium worden beschouwd. Om het belang van de selectie van dit onroerend goed te beoordelen, en de plaats dat het inneemt in het oeuvre van een kunstenaar (architect), is dit een criterium dat moet worden afgewogen met de architectonische kwaliteit (compositie en interne structuur), de uitvoering (materialen, technische beheersing), de plaats in de architectuurgeschiedenis dewelke een getuigenis zijn van een fase of aspect van landschapsarchitectuur of de bouwkunst in het verleden. Zodoende gelden koppelingen naar volgende criteria: zeldzaamheid (typologie, stijl, materiaalgebruik, bronnen), representativiteit (idem) en integriteit (idem + kwaliteit van uitvoering).
- Esthetisch Het onroerend goed heeft een esthetische waarde als het de waarnemer zintuigelijk prikkelt op een positieve manier (‘ervaring van schoonheid). Historisch gezien werd deze waarde aangewend om waardevolle natuurlijke of semi-natuurlijke gebieden aan te duiden, maar het kan ook gelden voor grote gehelen van gebouwen in een stedelijk gebied, met of zonder natuurlijke elementen, of monumenten die het stadslandschap markeren. Automatisch dringt een afweging met andere waarden zich op, de artistieke in de eerste plaats, maar ook de landschappelijke (integratie van het werk in het stedelijk landschap, oriëntatiepunten in de stad) en stedenbouwkundige waarde (spontane of rationele stedelijke gehelen), en dienen koppelingen naar selectiecriteria worden gemaakt: representativiteit, ensemblewaarde en contextuele waarde. Criteria die met andere (met name artistieke) criteria moeten worden gecombineerd.
- Historisch Het onroerend goed heeft een historische waarde als het getuigt van een bijzondere periode in de geschiedenis van de streek of de gemeente, of als bijzonder belangrijke ouderdom en zeldzame ontwikkeling voor een periode (bv. tuinstad die representatief is voor een bouwwijze die werd toegepast in het kader van de grote bouwcampagnes na de Tweede Wereldoorlog; dorpskernen die de eerste gegroepeerde bouwwerken van de gemeenten van de tweede ring illustreren; Hallepoort als overblijfsel van de tweede omwalling; enz.), of als getuigenis van een bepaalde stedelijke (en/of landschappelijke) ontwikkeling van de stad (bv. gebouwen aan de centrale boulevards of in de Leopoldswijk), of wanneer het een band vertoont met een belangrijke historische figuur - met inbegrip van persoonlijke huizen van architecten en kunstenaarsateliers (b.v. het geboortehuis van Constantin Meunier, het huis van Magritte), of in verband kan worden gebracht met een belangrijke historische gebeurtenis (b.v. huizen van de wederopbouw na het bombardement van 1695, Congreskolom), of een typologische representativiteit vertoont die kenmerkend is voor een commerciële of culturele beroepsactiviteit (bv. kerken, bioscopen, industriële architectuur, apotheken).
Onderzoek en redactie
id
Urban : 39927
Beschrijving
Standbeeld van de vestingbouwkundige generaal Henri-Alexis
Brialmont (Maagdenberg, 1821 – Sint-Joost-ten-Node, 1905) door beeldhouwer
Frans Huygelen van 1928. H.-A. Brialmont ontwierp en realiseerde de versterkte
vestingen van Antwerpen, Luik en Namen.
Hij was een van de eerste adviseurs en vertrouwelingen van Leopold II, zelfs toen die nog kroonprins was. Beiden hadden imperialistische ambities en benadrukten het belang en het voordeel voor België om een kolonie te verwerven.
Begin jaren 1890 stuurde Brialmont, op verzoek van Leopold II, zijn adjunct, kapitein-commandant Émile Wangermée, om het fort van Shinkakasa bij Boma te bouwen, met als doel de toegang tot de Congorivier te controleren.
Hij was een van de eerste adviseurs en vertrouwelingen van Leopold II, zelfs toen die nog kroonprins was. Beiden hadden imperialistische ambities en benadrukten het belang en het voordeel voor België om een kolonie te verwerven.
Begin jaren 1890 stuurde Brialmont, op verzoek van Leopold II, zijn adjunct, kapitein-commandant Émile Wangermée, om het fort van Shinkakasa bij Boma te bouwen, met als doel de toegang tot de Congorivier te controleren.
Bronnen
Publicaties en studies
DEROM P. De beelden van Brussel. Inventaris. Galerij Patrick Derom, Brussel, 2002, p. 68.
VANHAUWAERT, H., ‘All the King’s Men’. Een zoektocht naar de koloniale ideeën van enkele adviseurs en “handlangers” van Leopold II (1853-1892), Leuven, KU Leuven, 2005.
BUELENS, F., Congo 1885-1960. Een financieel-economische geschiedenis, Berchem, EPO, 2007, pp. 26-27.
