Typologie(ën)

sociale woonblok

Ontwerper(s)

M. BRUNFAUT1968-1978

Georges PEPERMANSarchitect1968-1978

Juridisch statuut

Ingeschreven in de wettelijke inventaris op 19 augustus 2024

Stijlen

Brutalisme

Inventaris(sen)

Dit (deze) goed(eren) bezit(ten) de volgende waarde(n)

Onderzoek en redactie

2016-2017

id

Urban : 37475
lees meer

Beschrijving

Complex van sociale woningen van de Lakense Haard. Modernistisch geheel van zes sociale woongebouwen, ontworpen door de architecten G. Pepermans en M.Brunfaut in opdracht van de Lakense Haard en uitgevoerd van 1968 tot 1978.

Geschiedenis
Al in 1966 lanceerde de Lakense Haard het idee van een geheel van sociale woongebouwen dat op de Modelwijk was geïnspireerd en die wijk ook afsloot, ter vervanging van de ongezond geworden woningen van de wijk. Tegelijkertijd finaliseerde Groupe Structures het Manhattanplan, dat voorzag in de volledige omvorming van de Noordwijk tot een uitgestrekt zakendistrict op z’n Amerikaans. Het Manhattanplan werd bekrachtigd bij K.B. van 17.02.1967.
Verscheidene projecten voor het sociaal woningcomplex volgden elkaar op vanaf 1968, het jaar waarin de eerste bewoners werden uitgezet en de eerste huizen van het huizenblok werden gesloopt. Het complex moest tegen 1970 klaar zijn om de bewoners te huisvesten die uit hun woning waren gezet met het oog op de bouw van het World Trade Center. Het definitieve project werd echter pas in dat jaar goedgekeurd, en de eerste funderingen werden in 1971 uitgegraven. De gebouwen werden opgetrokken volgens het “tunnelbekistingssysteem” met grote modules, waarvan dit een van de eerste toepassingen in België was. Het complex telde toen 601 woningen, die tussen 1974 en 1978 werden afgewerkt.
Het geheel bestaat uit twee rijen van drie gebouwen die uitgeven op de Antwerpsesteenweg en op de Helihavenlaan, aan weerszijden van een voetgangerszone die een esplanade boven de parkeergarages vormt, met groene ruimten, speelpleinen en een ontmoetingscentrum (buurthuis Millénaire). Hellende vlakken en trappen leiden naar de openbare weg. Aan de zuidkant verbindt een loopbrug over de Willem de Molstraat het complex met het Maximiliaanpark, dat is aangelegd op een van de eerste terreinen die met de grond werden gelijkgemaakt in het kader van het plan Manhattanplan.

Beschrijving
Grote langwerpige betonnen appartementsgebouwen, inspringend ten opzichte van de rooilijn. Lange, op het oosten en westen gerichte gevels van 11 tot 14 bouwlagen. Vensterregisters. Blinde uitspringende liftkooien aan de smalle zijden. Langs de westgevels, doorlopende  balkons die aan het uiteinde worden geflankeerd door brandtrappen met een stenen borstwering1. Verhoogd gedeelte van een vestingsmuur waarachter men veilig kan lopen; - 2. Muurtje of hekwerk (balkon, terras); - 3. Deel van een muur tussen vloer en onderzijde van een venster; - 4. Verhoging van de buitenmuren van een huis boven de zolderbalken waarop een muurplaat rust.. Borstweringen in rookglas. Symmetrisch verdeelde balkons. Metalen raamwerkVast of bewegend houten of metalen omlijsting van een ruit binnen een kozijn..

Interieur: per drie gegroepeerde bouwlagen: een gang bedient de centrale bouwlaag, vanwaar men de lagere en hogere bouwlaag bereikt via half-private overlopen.

Bronnen

Archieven
SAB/OW 90610 (1970), 92062 (1970), 92935 (1970), 88354 (1975), 87739 (1975-1976).

Publicaties en studies
TRIBOT, J.-P., Bruxelles (Laeken, Haren, Neder-Over-Heembeek), Guide des communes de la Région bruxelloise, CFC-Éditions, 2005, p. 10.
Brusselse wandelingen. 3. Arbeiderswoningen en sociale huisvesting in Laken, Cel Historisch Erfgoed van de Stad Brussel, 1998, pp. 7-8.
DEMEY, Th., Chronique d’une capitale en chantier. 2. De l’Expo ‘58 au siège de la C.E.E., Paul Legrain, Brussel, 1992, pp. 139-142.
VANDEN EEDE, M., MARTENS, A., De Noordwijk. Slopen en wonen, EPO, Brussel, 1994, pp. 41-55.