Onderzoek en redactie

2007-2009

 

Bekijk de weerhouden gebouwen
Van de Waversesteenweg naar de Tulpstraat. Ze vormt een kruispunt met de Vredestraat en wordt doorkruist door de Bouréstraat en de Anoulstraat.

Deze lange straat werd rond 1820 aangelegd op de bedding van een smalle aarden weg die ter hoogte van de Bouréstraat vertrok en eindigde aan de Viaductstraat. Een deel van deze oude weg werd ook opgenomen in de Sans Soucistraat (zie deze straat).

De oorsprong van de naam is onzeker. Hij zou verwijzen naar een ironisch toponiem voor de oude aarden weg die afgeboord was met ongezonde krotten waar de mortaliteit hoog was. Volgens Jean d'Osta zou de straat genoemd zijn naar een landelijk cabaret dat ‘t Lange Leven heette (d'Osta, J., 1989, p.148).

De rooilijnen, de rechttrekking en de verbreding van de weg werden achtereenvolgens goedgekeurd door de K.B. van 28.04.1846 (dat het algemeen rooilijnenplan voor de buitenwijken van Brussel goedkeurde), 18.12.1847 en 31.07.1860. Aan dit laatste werd het besluit van 1860, het Plan d'alignement et de nivellement de rues nouvelles à ouvrir sur la propriété de Monsieur Jacquelaer entre la rue du Conseil et de Longue Vie, toegevoegd, dat een eerste poging was voor de herinrichting van de zogenaamde voorstad van de Naamse Poort (Faubourg de la Porte de Namur) die zich na de ontmanteling van de vesten in 1785, vaak op initiatief van privé-investeerders geleidelijk had ontwikkeld zonder een echt rooilijnenplan. Het was echter wachten tot 1877 en de goedkeuring van het nieuwe Plan d'alignement et d'expropriation par zones pour la transformation du quartier dit de Saint-Boniface, situé entre la rue Francart et la chaussée d'Ixelles, la rue du Conseil et la chaussée de Wavre (K.B. van 10.05.1876 en 31.07.1877) vooraleer de werken werden aangevat. Terwijl de werken voor de al verstedelijkte zone tussen de Francartstraat en de Vredestraat, omwille van de hoge onteigeningskosten, bleven aanslepen, werd in 1878 begonnen met de werken in de tot dan toe landelijk gebleven zone achter de Sint-Bonifaaskerk, waar het bochtige en smalle straatgedeelte van de Lang-Levenstraat werd rechtgetrokken en verbreed.

Er werden talrijke bouwaanvragen ingediend tussen 1877-1878 en vervolgens in de jaren 1880. Deze bebouwing bestaat uit huizen of opbrengsthuizen met handelsruimte op de benedenverdieping, meestal in neoclassicistische stijl. Sommige vormen nog steeds homogene huizenrijen die hun oorspronkelijk karakter hebben bewaard (zie de huizenrij van nr. 43 tot nr. 57). De handelsruimten van sommige gebouwen getuigen van een bijzondere esthetische kwaliteit, zoals nr. 9-11 waar een mooi geheel in art nouveau, bestaande uit een koetspoort en een winkelpui (zie dit nr.); een ander voorbeeld is te vinden op 17, met een winkelpui in pakketbootstijl van het voormalige Salon Oscar, die in 1936 werd ontworpen door architect Maurice Roselt (de tegels van de gevelbekleding werden echter helaas overschilderd).

Bronnen

Archieven
GAE/DS 17: 210-17.
GAE/OW Historique des rues (1925).
GAE/OW Q3 Quartier Saint-Boniface (doos nr. 13).
GAE/OW 210.

Publicaties en studies
CULOT, M. (dir.), Ixelles. Inventaire visuel de l'architecture industrielle à Bruxelles, AAM, Brussel, 1980-1982.
DEWEZ, M.-A., L'urbanisation du quartier Saint-Boniface (Licentiaatsthesis in de hedendaagse geschiedenis), UCL, Louvain-la-Neuve, 1982-1983, pp. 31-32.
D'OSTA, J., Dictionnaire historique des faubourgs de Bruxelles, Paul Legrain, Brussel, 1989, p. 148.
GONTHIER, A., Histoire d'Ixelles, Le Folklore Brabançon, Impr. De Smedt, Brussel, 1960, pp. 114-115, 139, 144-146.
Ixelles, Ensembles urbanistiques et architecturaux remarquables, ERU, Brussel, 1990.
WAUTERS, A., Histoire des environs de Bruxelles, ou description historique des localités qui formaient autrefois l'ammanie de cette ville [1855], éd. Culture et Civilisation, Brussel, 1973, p. 51.