Typologie(ën)
spektakelzaal
Ontwerper(s)
W.E. DE BONDT – architect – 1982-1983
Juridisch statuut
Ingeschreven in de wettelijke inventaris op 19 augustus 2024
Stijlen
Postmodernisme
Inventaris(sen)
- Permanente actualisatie van de inventaris van het Bouwkundig Erfgoed (DPC-DCE)
- Bouwen door de eeuwen heen in Brussel. Stad Brussel (1989-1993)
Dit (deze) goed(eren) bezit(ten) de volgende waarde(n)
- Artistiek Het ontwerp van een onroerend goed (gebouw) door een gerenommeerde kunstenaar (architect) kan maar zeer zelden als criterium worden beschouwd. Om het belang van de selectie van dit onroerend goed te beoordelen, en de plaats dat het inneemt in het oeuvre van een kunstenaar (architect), is dit een criterium dat moet worden afgewogen met de architectonische kwaliteit (compositie en interne structuur), de uitvoering (materialen, technische beheersing), de plaats in de architectuurgeschiedenis dewelke een getuigenis zijn van een fase of aspect van landschapsarchitectuur of de bouwkunst in het verleden. Zodoende gelden koppelingen naar volgende criteria: zeldzaamheid (typologie, stijl, materiaalgebruik, bronnen), representativiteit (idem) en integriteit (idem + kwaliteit van uitvoering).
- Esthetisch Het onroerend goed heeft een esthetische waarde als het de waarnemer zintuigelijk prikkelt op een positieve manier (‘ervaring van schoonheid). Historisch gezien werd deze waarde aangewend om waardevolle natuurlijke of semi-natuurlijke gebieden aan te duiden, maar het kan ook gelden voor grote gehelen van gebouwen in een stedelijk gebied, met of zonder natuurlijke elementen, of monumenten die het stadslandschap markeren. Automatisch dringt een afweging met andere waarden zich op, de artistieke in de eerste plaats, maar ook de landschappelijke (integratie van het werk in het stedelijk landschap, oriëntatiepunten in de stad) en stedenbouwkundige waarde (spontane of rationele stedelijke gehelen), en dienen koppelingen naar selectiecriteria worden gemaakt: representativiteit, ensemblewaarde en contextuele waarde. Criteria die met andere (met name artistieke) criteria moeten worden gecombineerd.
- Historisch Het onroerend goed heeft een historische waarde als het getuigt van een bijzondere periode in de geschiedenis van de streek of de gemeente, of als bijzonder belangrijke ouderdom en zeldzame ontwikkeling voor een periode (bv. tuinstad die representatief is voor een bouwwijze die werd toegepast in het kader van de grote bouwcampagnes na de Tweede Wereldoorlog; dorpskernen die de eerste gegroepeerde bouwwerken van de gemeenten van de tweede ring illustreren; Hallepoort als overblijfsel van de tweede omwalling; enz.), of als getuigenis van een bepaalde stedelijke (en/of landschappelijke) ontwikkeling van de stad (bv. gebouwen aan de centrale boulevards of in de Leopoldswijk), of wanneer het een band vertoont met een belangrijke historische figuur - met inbegrip van persoonlijke huizen van architecten en kunstenaarsateliers (b.v. het geboortehuis van Constantin Meunier, het huis van Magritte), of in verband kan worden gebracht met een belangrijke historische gebeurtenis (b.v. huizen van de wederopbouw na het bombardement van 1695, Congreskolom), of een typologische representativiteit vertoont die kenmerkend is voor een commerciële of culturele beroepsactiviteit (bv. kerken, bioscopen, industriële architectuur, apotheken).
- Stedenbouwkundig Sommige bouwkundige goederen spelen, meer dan andere bouwkundige goederen, een prominente rol in de planmatige inrichting van de bebouwde ruimte in het verleden. Meestal determineren zijn andere stedenbouwkundige (plan)vormen zodat er zich een wisselwerking voortdoet tussen bebouwde en niet-bebouwde (of open) ruimte. Die inrichting omvat ook de samenhang tussen verschillende schaalniveaus. Een onroerend goed heeft stedenbouwkundige waarde wanneer het hierin een rol speelt, bijvoorbeeld hoekgebouwen, coherente pleinen of (straatwanden), deskundig ingeplante torens (hoogbouw) en hun relatie tot hun onmiddellijke kwaliteitsvolle omgeving die coherent kan zijn, maar ook contrastrijk, maar ook relicten van stedenbouwkundige concepten en hoe deze architecturaal (en typologisch) zijn of werden ingevuld, zoals bijvoorbeeld de nog bewaarde eclectische stadspaleizen en/of herenhuizen in de Leopoldswijk.
Onderzoek en redactie
2016
id
Urban : 31548
Beschrijving
Concert- en feestzaal
ter vervanging van het voormalige godshuis van de kramersgilde, gebouwd in 1424
en gewijd aan de Verlosser, wederopgericht in 1781 cf. de vroegere hergebruikte
gevelsteen met “MEERS : LIEDEN / AMBACHT / MDCCLXXXI”.
In 1913 omgevormd tot een ruime brasserie-concert, de zogenaamde Vieux-Dusseldorf, nadien Bruxelles-Kermesse genaamd. Sinds ca. 1930 onder huidige benaming en n.o.v. architect M. Chabot van 1937 voorzien van een nieuw gevelfront in historiserende stijl: een ensemble met respectievelijk bakstenen gevel met gekanteelde afwerking, tweelicht en breed rondboogvenster; similigevel met ruime spitsbooglichten en beëindiging door drie puntgeveltoppen en links bakstenen trapgevel met drielichtenGroep van drie smalle vensters binnen dezelfde omlijsting, onderling gescheiden door deelzuiltjes of stijlen/monelen; centraal venster soms hoger dan beide andere..
Recent samen met nr. 11-13 gesloopt voor de thans aangevatte vernieuwbouw van het complex, n.o.v. architect W.E. De Bondt met behoud van de gevels in de Anspachlaan nr. 114-116 als hoofdtoegang, bijkomende kleine concertzaal als muziekclub met 120 zitplaatsen, de grote concertzaal met 800 zitplaatsen waarvan het in 1982-1983 door voornoemd architect gerenoveerde interieur grotendeels behouden blijft, en een nieuwe gevelarchitectuur in de Steenstraat, met galerijstructuur en uitspringende bovenbouw als achterbouw van de grote concertzaal.
In 1913 omgevormd tot een ruime brasserie-concert, de zogenaamde Vieux-Dusseldorf, nadien Bruxelles-Kermesse genaamd. Sinds ca. 1930 onder huidige benaming en n.o.v. architect M. Chabot van 1937 voorzien van een nieuw gevelfront in historiserende stijl: een ensemble met respectievelijk bakstenen gevel met gekanteelde afwerking, tweelicht en breed rondboogvenster; similigevel met ruime spitsbooglichten en beëindiging door drie puntgeveltoppen en links bakstenen trapgevel met drielichtenGroep van drie smalle vensters binnen dezelfde omlijsting, onderling gescheiden door deelzuiltjes of stijlen/monelen; centraal venster soms hoger dan beide andere..
Recent samen met nr. 11-13 gesloopt voor de thans aangevatte vernieuwbouw van het complex, n.o.v. architect W.E. De Bondt met behoud van de gevels in de Anspachlaan nr. 114-116 als hoofdtoegang, bijkomende kleine concertzaal als muziekclub met 120 zitplaatsen, de grote concertzaal met 800 zitplaatsen waarvan het in 1982-1983 door voornoemd architect gerenoveerde interieur grotendeels behouden blijft, en een nieuwe gevelarchitectuur in de Steenstraat, met galerijstructuur en uitspringende bovenbouw als achterbouw van de grote concertzaal.
Bronnen
Archieven
SAB/OW 58790 (1937).
Publicaties en studies
Nachtraven. Het uitgangsleven in Brussel van 1830 tot 1940, Brussel, 1987, pp. 75-79.
Websites
Het verhaal van AB
