Fultonstraat

 

Bekijk de weerhouden gebouwenKorte straat van de Franklinstraat naar de Kortenberglaan. In het midden komt de Tintorettostraat er op uit.

Aangelegd volgens het rooilijnenplan van de Noord-Oostwijk ontworpen door architect Gédéon Bordiau en goedgekeurd bij K.B. van 20.12.1875.

Zoals veel straten in de wijk verwijst de naam naar een historisch personage. De naam werd goedgekeurd bij de collegebesluiten van de Stad Brussel van 14.04 en 15.05.1877, en refereert aan een Amerikaanse ingenieur uit de 18de eeuw die het procédé van de aandrijving van schepen door stoom op punt stelde.


Op het plan van Brussel in 1881 opgesteld door het Institut cartographique militaire, grenst aan de pare kant van de straat een langgerekt rechthoekig boomrijk landgoed. De Franklinstraat was toen nog niet getraceerd en dit terrein strekte zich uit tot aan de Patriottenstraat. Ongeveer in het midden van de Fultonstraat, stond een huis op dit landgoed. Het werd waarschijnlijk ontworpen in de jaren 1870 en werd in 1902 in opdracht van de familie Grasson-Courouble uitgebreid door architect Boelens. Het L-vormige gebouw grensde met de korte kant aan de straat. In 1908 werd achteraan in de tuin een paviljoen met topgevel gebouwd voor de tuinman, naar een ontwerp van architect H. Jacobs. In 1923 werd de lange vleugel van het huis verhoogd naar de plannen van architect Fernand Symons en werd tussen de woning en het paviljoen een oranjerie ontworpen die echter waarschijnlijk nooit werd gebouwd. Het jaar daarop werd op het uiteinde van het terrein een garage gebouwd, op het huidige nr. 4 (architect Henri Lafontaine). In 1950 werd het huis, dat intussen het nr. 12 kreeg, grondig verbouwd door architect Armand Cornut en achteraan in de tuin werd een binnenplaats met garages aangelegd. Het paviljoen werd gesloopt en de ruimte tussen de garage van 1924 en het huis werd bebouwd met kleine opbrengsthuizen en een beletagewoning, volgens plannen van 1951 en 1952 (nr. 6, 8 en 10).


Op het plan van 1881 is bovendien een vierkant gebouw te zien daterend van de jaren 1870, dat in de richting van de Kortenberglaan grenst aan het landgoed Grasson-Courouble, en waarin een cichoreifabriek was ondergebracht (in die tijd op nr. 14-22). Het werd in 1953 verbouwd tot openbare parkeergarage en daarna gesloopt en in 1987 vervangen door een groot kantoor- en woningcomplex (architect François Schilling) met het nr. 14-16 in de Fultonstraat en het nr. 168-170 in de Kortenberglaan.

De huizen met neoclassicistische inslag of in eclectische stijl aan de onpare kant van de straat, werden gebouwd tussen 1899 en 1904.

In 1899 liet J.-B. Zaalen, die op nr. 15 een marmerslijperij en beeldhouwatelier dreef, op nr. 13 een huis in neoclassicistische stijl bouwen. In 1901 werd in zijn atelier een koetspoort aangebracht. In 1900 liet dezelfde Zaalen voor nr. 17, op de hoek met de Tintorettostraat, plannen maken voor een tweede huis. Hiervan zijn twee verschillende ontwerpen bewaard. Het ene van 3 januari 1900 is in neoclassicistische stijl, het tweede, gesigneerd met 21 mei door architect Antoine Aulbur is veel verzorgder. Het was ook dit tweede ontwerp dat in 1901 in vereenvoudigde vorm werd uitgevoerd. In 1970 werd het huis gesloopt en vervangen door een hoog appartementsgebouw ontworpen door architect Camille Vande Velde.


Aan onpare kant, op de hoek met de Kortenberglaan (op nr. 158 van deze straat), bevindt zich een gebouw van 1962 (architect Michel Barbier), verbouwd in 1985, op de plaats waar vroeger vijf, in 1896 als geheel huizen ontworpen huizen stonden.