Scholencentrum Sacré-Coeur de Lindthout

Scholencomplex dat het blok inneemt gevormd door de Henri Dietrichlaan, de Stafhouder Braffortstraat, de Twee Lindenlaan en de Albert-Elisabethlaan, alsook de Brand Whitlocklaan. Het omvat een kleuter- en een basisafdeling, een secundaire afdeling en de Academie van Sint-Lambrechts-Woluwe. De site bestaat uit talrijke gebouwen uit verschillende periodes, waarvan de meeste in de loop der jaren zijn gewijzigd, allemaal gelegen rond een park.

Het eerste gebouw werd opgetrokken van 1867 tot 1869. Het ging om een kasteel in neogotische stijl n.o.v. architect Florimond Vandepoele i.o.v. de katholieke Brusselse advocaat Auguste Beckers. Het gebouw lag toen op een langwerpig eigendom dat zich uitstrekte van de toekomstige Stafhouder Braffortstraat tot de toekomstige Brand Whitlocklaan. In 1889 werd het domein gekocht door de Franse burggraaf René de Maupeou. In 1898 werd de site eigendom van de bankier Charles-Henri Dietrich, die verscheidene verbouwingen aan de binnen- en buitenkant verrichtte. De eerste werden uitgevoerd door schilder-decorateur Jean Van Holder, de laatste door architect Edmond De Vigne Tegelijkertijd verfraaide landschapsarchitect Louis-Léopold Van der Swaelmen het park, dat zijn definitieve oppervlakte kreeg: het werd nu in het westen begrensd door de toekomstige Twee Lindenlaan, en naar het noorden en het zuiden uitgebreid tot langs de huidige Albert-Elisabethlaan en Henri Dietrichlaan.

In 1903 verkocht Dietrich zijn eigendom aan de Dames du Sacré-Coeur de Lille. Zij vestigden zich in 1904 met hun Franse kostschoolleerlingen in het kasteel. In datzelfde jaar kregen de geestelijken toestemming om hun pensionaat op de site te bouwen. Een eerste L-vormig gebouw, n.o.v. architect Julien Walckiers in neogotische stijl, werd toen net ten zuiden van het kasteel in de steigers gezet. Het werd Castel gedoopt. Na de Eerste Wereldoorlog volgde de bouw, langs de Twee Lindenlaan, van twee volumes voor de lagere afdeling ook van de hand van Walckiers. Laatstgenoemde zal vanaf 1913 een neogotische kerk ontwerpen. De bouw nam een aanvang in 1914 en werd als gevolgd van de oorlog pas in 1919 voltooid.

De kapel van dit instituut beschikt over twee orgels: een neogotisch galerijorgel vervaardigd door de Duitse orgelbouwer August Laukhuff, ingevoerd en gemonteerd door De Lil in 1920, en een modern koororgel vervaardigd door orgelbouwer Maurice Delmotte uit 1955. De tribune kon worden bereikt met een neogotische lift, van de merk Abel Pifre.

Verschillende gebouwen zullen de scholencampus verrijken tijdens het interbellum en de jaren 1950 en 1960 met ontwerpen van de architecten Paul en Stéphane Dhaeyer en architect Alberto Vanderauwera. In 2000 werd het Castel, dat de zusters sinds 1998 verlaten hadden, gekocht door de gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe, die er haar academie vestigde dat beschikt over een modern studieorgel vervaardigd door orgelbouwer Etienne Debaisieux uit 2002. In 2001-2002 werden de geprefabriceerde kleuterklassen vervangen door een nieuw gebouw.