Baron Lambertstraat

Van Sint Pieterssteenweg naar Acacia'splein.

Lange straat die bijna parallel loopt met de A. Gautierstraat. Het tracé werd goedgekeurd in 1871, de creatie dateert van het einde van XIX. De straat werd aangelegd op de oude Vosseweg (zie Landbouwersstraat) en verbond oorspronkelijk de Louis Hapstraat met de Veldstraat.
In 1897 werd dit tracé verbreed ; datzelfde jaar werd het gedeelte tussen de L. Hapstraat en de Sint-Pieterssteenweg geopend.

Huidige benaming sinds 1933 naar baron Henri Lambert (Brussel 1887 – Etterbeek, 1933), bankier en filantroop, die een kraamkliniek stichtte ter hoogte van Nr. 38-40.
De familie Lambert is een familie van bankiers. Samuel Lambert (1806-1875) richtte in 1853 de Bank Lambert op. Zijn zoon Léon Lambert (1851-1919) breidde de financiële activiteiten van de familie aanzienlijk uit. Hij werd de “bankier van koning” Leopold II en gaf doorslaggevende financiële steun aan de onafhankelijke staat Congo. Hij was ook actief in talrijke koloniale ondernemingen: zo was hij onder meer voorzitter van de Lomami Compagnie, de Katanga Compagnie en de Congolese Compagnie voor Handel en Industrie, en ondervoorzitter van de Bank Belgisch Congo. In 1896 werd hij tot baron benoemd.

Na de dood van zijn vader nam Henri Lambert de leiding van het familiebedrijf en de bestuursfuncties in koloniale bedrijven over. Hij vergroot zijn participaties in koloniale bedrijven aanzienlijk en sluit zich aan bij de elite van de Belgische koloniale wereld. In 1924 maakt hij een speelfilm in Belgisch Congo getiteld “Un voyage au Congo”, een propagandafilm die bedoeld is om durfkapitalisten gerust te stellen door de deugden van de inheemse arbeidskrachten, de overvloedige natuurlijke rijkdommen, de communicatie-infrastructuur en de industriële groei van de kolonie aan te prijzen.

Na zijn vroegtijdige dood nam zijn vrouw de leiding van de bank over tot hun zoon Léon Lambert (1928-1987) volwassen werd. Hij zette de ontwikkeling van het familiebedrijf in Afrika voort, zelfs na de onafhankelijkheid van Congo in 1960.

In 1970 bundelt de Bank Lambert haar krachten met de Bank van Brussel om de Bank Brussel Lambert (BBL) op te richten, op dat moment de op één na grootste bank van België. Naast haar financiële activiteiten investeerde de familie Lambert in kunst uit de tijd van de barones en verzamelde ze een belangrijke collectie hedendaagse kunst.

Vermenging van eenvoudige enkelhuizen, bescheiden herenhuizen en appartementsgebouwen opgetrokken vanaf 1890, met een hoogtepunt rond de jaren 1920-1930. Basisbebouwing van neoclassicistische inspiratie met twee of drie bouwlagen en twee traveeën onder zadeldak ; bepleisterde en beschilderde lijstgevels met neoclassicistische elementen, cfr. nr. 1 tot 5, 59, 61, 92, 26, 28, al dan niet met vernieuwde gevelbekleding (nr. 2, 4). Hierbij aansluitend een ensemble van vijf enkelhuizen uit 1890 (nr. 16 tot 24) met telkens twee bouwlagen + souterrain en twee ongelijke traveeën met verspringende vensterordonantie.

Van omstreeks de eeuwwisseling onder meer een ensemble van twee bescheiden burgerwoningen (nr. 31, 33) met telkens twee bouwlagen + souterrain en twee traveeën onder mansardedak evenals een ensemble van drie woningen uit 1912 (nr. 96 tot 100) met telkens drie bouwlagen + souterrain en twee ongelijke traveeën onder zadeldak ; baksteenbouw met contrasterende kleurbanden, geaccentueerde bel-etage. Verder een enkelhuis, nr. 55 (1908), twee rijkere burgerwoningen, nr. 67 (1905) en 71 (1906), een hoekgebouw met afgeschuinde hoektravee, nr. 129 en een herenhuis in eclectische stijl ter hoogte van nr. 45 (1912).

Voorts wordt het straatbeeld voornamelijk bepaald door een reeks panden uit de jaren 1920-1930 met telkens twee tot drie bouwlagen en twee traveeën onder zadel - of mansardedak, baksteenbouw met op de bel-etage vaak bow-window of erkeruitbouw zoals nr. 44 (arch. E. SIGG, 1929), 56 (arch. L. VAN HOOVELD, 1924), 78 (arch. V. WERY, 1927), en 72 (arch. SADIN, 1928). Nr. 52 (1928) en 70 (1928) volgens plannen van arch. W. COSYNS. Nr. 70 met bronzen gedenkplaat ter ere van de kunstschilderes Lydia WILS (1924-1982), die vanaf 1950 in dit huis werkte.
Tot de recentere architectuur behoort een appartementsgebouw nr. 105-107 (arch. A. EVERARTS, 1938) ; baksteenbouw met vier bouwlagen, verdiepingen geaccentueerd door bijna gevelbrede erker.