Typologie(ën)
kantoorgebouw
Ontwerper(s)
O. MOERMAN – architect – 1937
Juridisch statuut
Ingeschreven in de wettelijke inventaris op 19 augustus 2024
Stijlen
Art deco
Modernisme
Inventaris(sen)
- Inventaris van het Industrieel Erfgoed (La Fonderie - 1993-1994)
- Permanente actualisatie van de inventaris van het Bouwkundig Erfgoed (DPC-DCE)
Dit (deze) goed(eren) bezit(ten) de volgende waarde(n)
- Artistiek Het ontwerp van een onroerend goed (gebouw) door een gerenommeerde kunstenaar (architect) kan maar zeer zelden als criterium worden beschouwd. Om het belang van de selectie van dit onroerend goed te beoordelen, en de plaats dat het inneemt in het oeuvre van een kunstenaar (architect), is dit een criterium dat moet worden afgewogen met de architectonische kwaliteit (compositie en interne structuur), de uitvoering (materialen, technische beheersing), de plaats in de architectuurgeschiedenis dewelke een getuigenis zijn van een fase of aspect van landschapsarchitectuur of de bouwkunst in het verleden. Zodoende gelden koppelingen naar volgende criteria: zeldzaamheid (typologie, stijl, materiaalgebruik, bronnen), representativiteit (idem) en integriteit (idem + kwaliteit van uitvoering).
- Esthetisch Het onroerend goed heeft een esthetische waarde als het de waarnemer zintuigelijk prikkelt op een positieve manier (‘ervaring van schoonheid). Historisch gezien werd deze waarde aangewend om waardevolle natuurlijke of semi-natuurlijke gebieden aan te duiden, maar het kan ook gelden voor grote gehelen van gebouwen in een stedelijk gebied, met of zonder natuurlijke elementen, of monumenten die het stadslandschap markeren. Automatisch dringt een afweging met andere waarden zich op, de artistieke in de eerste plaats, maar ook de landschappelijke (integratie van het werk in het stedelijk landschap, oriëntatiepunten in de stad) en stedenbouwkundige waarde (spontane of rationele stedelijke gehelen), en dienen koppelingen naar selectiecriteria worden gemaakt: representativiteit, ensemblewaarde en contextuele waarde. Criteria die met andere (met name artistieke) criteria moeten worden gecombineerd.
- Historisch Het onroerend goed heeft een historische waarde als het getuigt van een bijzondere periode in de geschiedenis van de streek of de gemeente, of als bijzonder belangrijke ouderdom en zeldzame ontwikkeling voor een periode (bv. tuinstad die representatief is voor een bouwwijze die werd toegepast in het kader van de grote bouwcampagnes na de Tweede Wereldoorlog; dorpskernen die de eerste gegroepeerde bouwwerken van de gemeenten van de tweede ring illustreren; Hallepoort als overblijfsel van de tweede omwalling; enz.), of als getuigenis van een bepaalde stedelijke (en/of landschappelijke) ontwikkeling van de stad (bv. gebouwen aan de centrale boulevards of in de Leopoldswijk), of wanneer het een band vertoont met een belangrijke historische figuur - met inbegrip van persoonlijke huizen van architecten en kunstenaarsateliers (b.v. het geboortehuis van Constantin Meunier, het huis van Magritte), of in verband kan worden gebracht met een belangrijke historische gebeurtenis (b.v. huizen van de wederopbouw na het bombardement van 1695, Congreskolom), of een typologische representativiteit vertoont die kenmerkend is voor een commerciële of culturele beroepsactiviteit (bv. kerken, bioscopen, industriële architectuur, apotheken).
- Stedenbouwkundig Sommige bouwkundige goederen spelen, meer dan andere bouwkundige goederen, een prominente rol in de planmatige inrichting van de bebouwde ruimte in het verleden. Meestal determineren zijn andere stedenbouwkundige (plan)vormen zodat er zich een wisselwerking voortdoet tussen bebouwde en niet-bebouwde (of open) ruimte. Die inrichting omvat ook de samenhang tussen verschillende schaalniveaus. Een onroerend goed heeft stedenbouwkundige waarde wanneer het hierin een rol speelt, bijvoorbeeld hoekgebouwen, coherente pleinen of (straatwanden), deskundig ingeplante torens (hoogbouw) en hun relatie tot hun onmiddellijke kwaliteitsvolle omgeving die coherent kan zijn, maar ook contrastrijk, maar ook relicten van stedenbouwkundige concepten en hoe deze architecturaal (en typologisch) zijn of werden ingevuld, zoals bijvoorbeeld de nog bewaarde eclectische stadspaleizen en/of herenhuizen in de Leopoldswijk.
Onderzoek en redactie
2016
id
Urban : 36259
Beschrijving
Gebouw met invloed van
de art-decostijl en de modernistische stijl, gebruikt als wervings- en
controlelokaal, ontworpen i.o.v. de Rijksdienst voor Arbeidsbemiddeling en
Werkloosheid op een terrein van de Naamloze Vennootschap Zeekanaal en
Haveninrichtingen van Brussel, n.o.v. architect O.Moerman, 1937.
Tot minstens 1965 huisvestte dit gebouw het bureau voor de aanwerving van de havenarbeiders. Later verhuisde het bureau naar de Stapelhuisstraat (zie nr.2-3), en het gebouw werd verbouwd tot kantoren, voordat het in 2017 tot handelszaak werd getransformeerd.
Langwerpig gebouw met één bouwlaag onder plat dak. Bakstenen gevels versierd met hardstenen elementen; elk van de hoofdgevels is voorzien van zes muuropeningen met geprofileerde stijlen, de laterale sterker uitspringend. Op de gevel aan de kant van de laan, hogere zijdelen, het linkerdeel met een brede deur met tussendorpelStenen dorpel die een deur of venster horizontaal in tweeën deelt., allebei thans met golfplaatbekleding. Middendeel onder betonnen hoofdgestelHoog horizontaal lijstwerk ter bekroning van een gevel. waarop tot recent een tweetalig opschrift stond dat naar de functie van het gebouw verwees; rechts, toegangsdeur met inspringende zijvlakken en onder impostvensterVenster boven een deur en ervan gescheiden door een stenen dorpel, een entablement of een muurvlak.. Gevel aan de kant van de kaai voorzien van grote vensters, de centrale gevat in eenzelfde omlijsting. Schrijnwerk bewaard; volle deuren, raamwerkVast of bewegend houten of metalen omlijsting van een ruit binnen een kozijn. met betonnen verdelingen.
Binnen, grote centrale zaal, thans verbouwd tot winkel/magazijn.
Tot minstens 1965 huisvestte dit gebouw het bureau voor de aanwerving van de havenarbeiders. Later verhuisde het bureau naar de Stapelhuisstraat (zie nr.2-3), en het gebouw werd verbouwd tot kantoren, voordat het in 2017 tot handelszaak werd getransformeerd.
Langwerpig gebouw met één bouwlaag onder plat dak. Bakstenen gevels versierd met hardstenen elementen; elk van de hoofdgevels is voorzien van zes muuropeningen met geprofileerde stijlen, de laterale sterker uitspringend. Op de gevel aan de kant van de laan, hogere zijdelen, het linkerdeel met een brede deur met tussendorpelStenen dorpel die een deur of venster horizontaal in tweeën deelt., allebei thans met golfplaatbekleding. Middendeel onder betonnen hoofdgestelHoog horizontaal lijstwerk ter bekroning van een gevel. waarop tot recent een tweetalig opschrift stond dat naar de functie van het gebouw verwees; rechts, toegangsdeur met inspringende zijvlakken en onder impostvensterVenster boven een deur en ervan gescheiden door een stenen dorpel, een entablement of een muurvlak.. Gevel aan de kant van de kaai voorzien van grote vensters, de centrale gevat in eenzelfde omlijsting. Schrijnwerk bewaard; volle deuren, raamwerkVast of bewegend houten of metalen omlijsting van een ruit binnen een kozijn. met betonnen verdelingen.
Binnen, grote centrale zaal, thans verbouwd tot winkel/magazijn.
Bronnen
Archieven
SAB/OW 48454 (1937).
Publicaties en studies
LA FONDERIE asbl, Patrimoine immobilier industriel et social bruxellois, 1992, fiche 44.
HUBERTY, C., VALENTE SOARES, P., De Brusselse kanalen, Brussels Hoofdstedelijk Gewest, 1998, p. 41 (Brussel Stad van Kunst en Geschiedenis, 25).
Tijdschriften
Almanach du Commerce et de l’Industrie, “Port (avenue du)”, 1946-1947, 1965.
