Dauwstraat

De Dauwstraat verbindt de Slachthuislaan met het Alphonse Lemmensplein, op de hoek met de Waskaarsstraat. Ze wordt aan pare zijde onderbroken door de Pottengoedstraat, voordat ze een bocht vormt en aan het plein uitmondt. Het grootste deel van de onpare zijde van de straat ligt op grondgebied Brussel-Stad.

De straat werd geopend bij beslissing van de gemeenteraad van 03.05.1864. Ze werd vóór 1868 aangelegd en werd in het westen begrensd door de Coupure van de Kleine Zenne. Rond 1876 werd de straat via een elleboog verlengd tot aan het nieuwe Concordaatplein, het toekomstige Lemmensplein, op een terrein van de Compagnie Immobilière de Belgique. De Coupure werd overspannen door een brug, die werd verwijderd na de drooglegging van de rivier na de Tweede Wereldoorlog.

De straat werd van de jaren 1860 tot de jaren 1890 bebouwd met huizen in overwegend neoclassicistische stijl, waaronder een burgerwoning uit 1875, gelegen aan de westkant van de Zenne, aan onpare zijde, vandaag gesloopt. Aan deze zijde liep de straat aanvankelijk langs het slachthuis van de Stad Brussel, dat door het Institut des Arts et Métiers werd vervangen (zie Slachthuislaan nr. 50). In 1909 liet de stad op nr. 3 een koelfabriek bouwen, die na 1930 werd gesloopt. Ertegenover, aan weerszijden van de Pottengoedstraat, had ze daarenboven in 1886 twee voertuigenloodsen voor het slachthuis laten bouwen, die nog altijd bestaan (zie nr. 12 en 14). Op nr. 7 bevindt zich de voormalige Ganterie Schuermans, een modernistisch gebouw dat in 1927 door architect Léon Suys werd ontworpen ter vervanging van de stallen van een commissionair in vee. Het werd in 1995 verbouwd (architectuurbureau Jean-Pierre Gallez), waarbij het volume werd gewijzigd en het oorspronkelijke raamwerk in gewapend beton verwijderd.