Bekijk de weerhouden gebouwen
Van Georges Brugmannplein naar Vanderkinderestraat. Het laatste gedeelte, vanaf nr. 45 en 54 ligt op het grondgebied van Ukkel.
Deze straat werd aangelegd in het kader van het Plan général d'alignement et d'expropriation par zones van de Berkendaalwijk (landmeter) César Boon, goedgekeurd bij K.B. van 12.07.1902 en lichtjes gewijzigd bij K.B. van 02.05.1904 en dat van 31.05.1904.
Genoemd naar Edmond Picard (1836-1924), jurist, schrijver, literatuurcriticus mecenas en radicaal politicus. Oprichter van de tijdschriften L'Art Moderne en La Liberté. Hij was tevens socialistisch senator. Hij publiceerde onder meer ‘Le Juré' (1887), ‘Une vie simple' (1893), ‘Synthèse de l'antisémitisme' en meerdere juridische werken.
De straat werd bebouwd in twee fasen, onderbroken door W.O.I. De eerste bebouwing gebeurde tussen 1908 en 1914 en de tweede in de jaren 1920.
De gevels van de eerste huizen zijn in eclectische stijl met asymmetrische compositie. Dat geldt onder meer voor nr. 17 (zie dit nr.) en het geheel van nr. 40 tot 44, in 1908 ontworpen door architect Clément Martin (zie deze nr.) Tijdens deze eerste bouwfase werden ook huizen gebouwd in Beaux-Artsstijl, bijvoorbeeld nr. 21 van 1913, door aannemer Jos Hamoir en nr. 41 in 1912 ontworpen door Édouard Pelseneer (zie deze nr.)
In de jaren 1920 tekende architect Fernand Petit negen huizen (nr. 23B, 27-27A, 29, 31, 35, 37, 39-39A, 46 en 48), van nr. 27-27A, 29 en 37 was hij zelf de opdrachtgever. Het eclecticisme van de gevels wordt verzacht door een zekere rationalisering. De architect probeerde een vernieuwing door te voeren in het grondplan en de verdeling van de ruimten. Gezien hij op percelen kon bouwen die ietwat breder waren dan gebruikelijk, kon hij modernere en functionelere ruimten creëren.
In het begin van de straat aan pare kant bevindt zich een groot complex dat werd gebouwd in opdracht van het Rode Kruis van België, namelijk het eigenlijke ‘Nationaal Bloedinstituut', op de hoek met het G. Brugmannplein (arch. L. Attout, 1949) en een latere functionalistische uitbreiding (arch. Jacques Wybauw, 1964). Beiden werden gesloopt in 2008 (meer info, zie Georges Brugmannplein nr. 28 en 29).
Bronnen
GAE/OW Historique des rues (1925); GAE/OW Convention Berkendael (plan naar de hand van landmeter C. Boon, Elsene, 20 september 1898).
GAE/DS 16, 18: 106-16,18; 17: 106-17; 27-27A: 106-27-27a; 31: 106-31; 35: 106-35; 37: 106-37; 39-39A: 106-39-39a; 46: 106-46; 48: 106-48.
Publicaties en studies
CULOT, M., VAN LOO, A., Musée des Archives d'Architecture Moderne, AAM, Brussel, 1986, pp. 300-303.
Fernand Petit, Architecte, Membre de la Société Centrale d"Architecture de Belgique, Publica, Edition d'Architecture et d'Industrie, Antwerpen, 1936, pp. 10-78.
Ixelles, Ensembles urbanistiques et architecturaux remarquables, ERU, Brussel, 1990, pp. 159-172.
PIRON, P., Dictionnaire des artistes plasticiens de Belgique des XIXe et XXe siècles, éd. Art in Belgium, Lasne, 2003, p. 286.
Tijdschriften
BLOMME, Y., ‘In memoriam Fernand Petit', Rythme, 19-20, 1955, p. 3.
‘L'Institut National du Sang à Bruxelles. Bureau d'Architecte et d'Urbanisme: Jacques Wybauw, architecte, professeur. Direction des études: Robert d'Huys, architecte. Direction d'opérations: Paul Evrard, architecte', Architecture, 88, 1969, pp. 421-424.
DH. E., ‘Nos planches, Habitation particulière, 41, Edmond Picardstraat, Fernand Petit, arch.', L'émulation, 1, 1922, pp. 30-32, pl. 5 tot 8.
‘Institut national du sang', La Maison, 1, 1969, pp. 21-28.
PETIT, F., ‘Propriété, 37, r. Edmond Picard, Bruxelles', L'émulation, 2, 1929, pp. 18-19.
VAN NEROM, C., ‘Une remarquable villa à Uccle', Maison d'Hier et d'Aujourd'hui, 36, 1977, pp. 64-79.