Dublinstraat

Rechtlijnige straat van de Waversesteenweg naar het Londenplein.

Vroeger heette deze weg rue de la Victoire [Overwinningsstraat] en daarna rue des Champs [Veldstraat], maar is thans, net als de andere straten van de Marsveldwijk genoemd naar een stad.

Zij maakt deel uit van de straten die aangelegd werden bij de geleidelijke stedenbouwkundige ontwikkeling van de voormalige Faubourg de la porte de Namur [voorstad van de Naamsepoort] na de ontmanteling van de vesten van Brussel op het einde van de 18e eeuw. De terreinen waarop deze gebouwen stonden werden genivelleerd en verkocht en voor het grootste deel opnieuw in gebruik genomen als landbouwgrond. De terreinen links van de Waversesteenweg bleven lang gespaard van verstedelijking. Met uitzondering van een villa en twee pachthoeven bevonden zich hier tot aan de afspanning La Rose Blanche alleen maar tuinen en zandgroeven.

De straat werd in de jaren 1830 aangelegd als verbinding tussen de oude Waversesteenweg en de zone van de Esplanade, een braakliggend terrein in de buurt van de Naamsepoort dat tot kort na 1850, toen ook dit gedeelte stedenbouwkundig ontwikkeld werd, als militair oefenterrein werd gebruikt – het terrein werd toen bij K.B. van 23.08.1851 afgestaan aan de stad Brussel.

Bij K.B. van 26.12.1856 en van 31.07.1860 werd de Dublinstraat verbonden met de Vredestraat. Voor de verlenging van deze laatste moesten enkele gebouwen in de Waversesteenweg en de Lang-Levenstraat worden gesloopt.

De straat werd geleidelijk bebouwd vanaf het einde van de jaren 1830 en in de loop van de tweede helft van de 19e eeuw. De oorspronkelijke bebouwing bestond uit sobere huizen in neoclassicistische stijl van twee of, vaker, drie bouwlagen volgens verkleinende hoogte (bvb. nr. 11, nr. 34, 36 en 38, waarvan de oorspronkelijke ordonnantie op de verdiepingen is bewaard gebleven). Deze opeenvolging van sobere bepleisterde gevels verleende de straat een grote architecturale eenheid, die echter intussen verloren ging door talrijke verbouwingen, die vaak bestonden uit de inrichting van een handelsruimte op de benedenverdieping (bvb. nr. 10: winkelpui van architect Léon Janlet, 1937; nr. 15: winkelpui van architect Adrien Blomme, 1907; nr. 29: neoclassicistische winkelpui van de tweede helft van de 19e eeuw).

Uit de gemeentearchieven betreffende de Dublinstraat blijkt dat architect Tilman François Suys (1783-1861) de plannen tekende voor een hoekgebouw in neoclassicistische stijl (plannen van 1837).