Eendrachtstraat

Van Keienveldstraat naar Louizalaan. Laatste huisnummers liggen op Brussel-Uitbreiding Zuid (nr. 59 tot 67 en 68a tot 70). Pare straatzijde geeft ongeveer in het midden uit op de Isidore Verheydenstraat en sluit aan onpare zijde, ter hoogte van de gemeentegrens, aan bij Wollendriestorenstraat.

Dalende, rechte weg, aangelegd samen met Isidore Verheyden-, Voorzitter- en Jean d'Ardennestraat volgens K.B. van 20.03.1838.

Heette oorspronkelijk ‘rue de l'Union'. Het bestaan van een ‘rue de Discorde' (huidige Venetiëstraat) zorgde blijkbaar algauw voor de naamsverandering (Historique des rues) rond 1860.

Bebouwd tussen 1845 en 1897, aanvankelijk met voornamelijk neoclassicistische woningen met twee tot drie bouwlagen en twee tot vier traveeën (zie nr. 25 of geheel nr. 26, 28 en 30). Vanaf jaren 1880 verschijnt aan het eind van de straat een meer eclectische architectuur (vb. sterk verbouwde geheel Eendrachtstraat nr. 40 – Isidore Verheydenstraat nr. 2-6, n.o.v. arch. Janlet, 1882) met onder andere herenhuizen in neo-Italiaanse renaissance (zie nr. 19-21, 55, 57 en 46) of in de neo-Vlaamse variant (nr. 36, 43 en 58).

In 1929 wordt de bestaande vestiging van de Congregatie van het Heilige Sacrament (nr. 37) uitgebreid met het nr. 39 met onder andere een kapel op de benedenverdieping (arch. L. Pepermans). Tijdens de jaren 1950 en 1960 worden veel bestaande huizen intern opgesplitst in appartementen, terwijl anderen moeten wijken voor eerder banale nieuwbouwappartementen. Het nr. 48, een appartementsgebouw n.o.v. arch. Armand Cornut, 1955, vormt hierop de uitzondering. Ondanks de recente modernisering behoudt het driehoekig uitkragend volume haar zeggingskracht.