Onderzoek en redactie
2006-2007
Bekijk de weerhouden gebouwen
Landelijke straat van Johannalaan naar Air Marshal Coninghamlaan. Parallel met Franklin Rooseveltlaan. Grenst langs één kant aan Terkamerenbos. In midden doorkruist door Zoomlaan. Geplaveid met kasseien en omzoomd met kastanjes. Slechts aan één kant bebouwd.
Kreeg naam tijdens Brusselse gemeenteraad van 26.04.1878.
Tracé ontworpen in kader van aanleg van Terkamerenbos door landschapsarch. Édouard Keilig in 1869, dus lang voor opening van Franklin Rooseveltlaan. Oorspronkelijk doorlopend tot aan Terhulpsesteenweg. Dit voormalig gedeelte van tracé thans opgesplitst in enerzijds privépad achter percelen van Franklin Rooseveltlaan nr. 79 tot 113 ensinds Brusselse gemeenteraad van 22.02.1932 uit wegennet geschrapt, en anderzijds ‘S Heeren Huyslaan.
Vanaf jaren 1870 bebouwd met kleine eclectische landhuizen, onder meer “chalet” (buitenverblijf) n.o.v. arch. Félix Kufferath, 1871 en villa n.o.v. arch. Ernest Delune, 1898.
Tevens bebouwd met etablissementen samenhangend met recreatieve functies van Terkamerenbos, zoals Brasserie de la Petite-Suisse, i.o.v. Vermeren-Coché, vlakbij Cérèslaan, 1884. Al deze gebouwen gesloopt, met uitzondering van villa in art nouveau van 1904-1906 (zie Franklin Rooseveltlaan nr. 89A). In 1907 besloot Belgische staat immers om in 1910 een wereldtentoonstelling te organiseren op de Solbosch. De stad verwierf de nodige terreinen van verschillende eigenaars, sloopte er de meeste gebouwen en nivelleerde de grond. Na de tentoonstelling werden in de jaren 1920 de gronden opnieuw verkaveld.
Plan van nieuwe Solboschwijk goedgekeurd volgens K.B. van 23.03.1907 en van 16.07.1907, maar werd pas in jaren 1920 uitgevoerd.
Gezien de meeste percelen doorlopen tot Franklin Rooseveltlaan, zijn ze, conform aan bouwreglement van de wijk, in Victorialaan vooral bebouwd met achterhuizen van herenhuizen in F. Rooseveltlaan, bijvoorbeeld nr. 12 en 13, twee gebouwen in Beaux-Artsstijl van 1929, eerste als garage met woning voor chauffeur en tweede als butlerwoning voor. Beiden tot 1989-1990 afhankelijk van Franklin Rooseveltlaan nr. 33 (zie daar), maar later afgesplitst.
Andere percelen sinds eind jaren 1920 tot 1960 bebouwd met villa's. Soms met modernistische inslag (zie nr. 19), soms met elementen in Beaux-Artsstijl (zie nr. 22) of in traditionalistische stijl zoals nr. 21, n.o.v. arch. Ad. Pirenne, 1929. Verder nr. 23, klassiek modernistische villa n.o.v. arch. Jacques Saintenoy, 1937 (Clarté, 4, 1939, p. XVIII) en nr. 25, laat eclectisch voorbeeld n.o.v. arch. C. Votron, 1937.
Kreeg naam tijdens Brusselse gemeenteraad van 26.04.1878.
Tracé ontworpen in kader van aanleg van Terkamerenbos door landschapsarch. Édouard Keilig in 1869, dus lang voor opening van Franklin Rooseveltlaan. Oorspronkelijk doorlopend tot aan Terhulpsesteenweg. Dit voormalig gedeelte van tracé thans opgesplitst in enerzijds privépad achter percelen van Franklin Rooseveltlaan nr. 79 tot 113 ensinds Brusselse gemeenteraad van 22.02.1932 uit wegennet geschrapt, en anderzijds ‘S Heeren Huyslaan.
Vanaf jaren 1870 bebouwd met kleine eclectische landhuizen, onder meer “chalet” (buitenverblijf) n.o.v. arch. Félix Kufferath, 1871 en villa n.o.v. arch. Ernest Delune, 1898.
Tevens bebouwd met etablissementen samenhangend met recreatieve functies van Terkamerenbos, zoals Brasserie de la Petite-Suisse, i.o.v. Vermeren-Coché, vlakbij Cérèslaan, 1884. Al deze gebouwen gesloopt, met uitzondering van villa in art nouveau van 1904-1906 (zie Franklin Rooseveltlaan nr. 89A). In 1907 besloot Belgische staat immers om in 1910 een wereldtentoonstelling te organiseren op de Solbosch. De stad verwierf de nodige terreinen van verschillende eigenaars, sloopte er de meeste gebouwen en nivelleerde de grond. Na de tentoonstelling werden in de jaren 1920 de gronden opnieuw verkaveld.
Plan van nieuwe Solboschwijk goedgekeurd volgens K.B. van 23.03.1907 en van 16.07.1907, maar werd pas in jaren 1920 uitgevoerd.
Gezien de meeste percelen doorlopen tot Franklin Rooseveltlaan, zijn ze, conform aan bouwreglement van de wijk, in Victorialaan vooral bebouwd met achterhuizen van herenhuizen in F. Rooseveltlaan, bijvoorbeeld nr. 12 en 13, twee gebouwen in Beaux-Artsstijl van 1929, eerste als garage met woning voor chauffeur en tweede als butlerwoning voor. Beiden tot 1989-1990 afhankelijk van Franklin Rooseveltlaan nr. 33 (zie daar), maar later afgesplitst.
Andere percelen sinds eind jaren 1920 tot 1960 bebouwd met villa's. Soms met modernistische inslag (zie nr. 19), soms met elementen in Beaux-Artsstijl (zie nr. 22) of in traditionalistische stijl zoals nr. 21, n.o.v. arch. Ad. Pirenne, 1929. Verder nr. 23, klassiek modernistische villa n.o.v. arch. Jacques Saintenoy, 1937 (Clarté, 4, 1939, p. XVIII) en nr. 25, laat eclectisch voorbeeld n.o.v. arch. C. Votron, 1937.
Bronnen
Archieven
SAB/OW 6492 (1871), 24151 (1884), 1614 (1898); 12, 13: 36635 (1929), 90677 (1989), 92406 (1990); 23: 48884 (1937); 25: 49183 (1937-1938).
SAB/PP 586 (1869).
SAB/Bulletin communal de Bruxelles, 1878, 1932.
Tijdschriften
PRIEUX, J., “Hôtel Victorialaan, à Bruxelles, Architecte: J. Saintenoy”, Clarté, 4, 1939, pp. XVIII-XX.