de Foestraetslaan 63, opstand van de oostgevel, GAU/DS 21878 (1961).

de Foestraetslaan 63, opstand van de zuidgevel, GAU/DS 21878 (1961).

Ukkel

Persoonlijke woning van de architect Pierre Humblet

de Foestraetslaan 63

Typologie(ën)

architectenwoning

Ontwerper(s)

Pierre HUMBLET – architect – 1960-1961

Juridisch statuut

Beschermd sinds 29 september 2022

Stijlen

naoorlogs modernisme

Inventaris(sen)

Permanente actualisatie van de inventaris van het Bouwkundig Erfgoed (DPC-DCE)
Inventaris van koloniale sporen (DPC-DCE 2024-2025)

Dit (deze) goed(eren) bezit(ten) de volgende waarde(n)

Artistiek Het ontwerp van een onroerend goed (gebouw) door een gerenommeerde kunstenaar (architect) kan maar zeer zelden als criterium worden beschouwd. Om het belang van de selectie van dit onroerend goed te beoordelen, en de plaats dat het inneemt in het oeuvre van een kunstenaar (architect), is dit een criterium dat moet worden afgewogen met de architectonische kwaliteit (compositie en interne structuur), de uitvoering (materialen, technische beheersing), de plaats in de architectuurgeschiedenis dewelke een getuigenis zijn van een fase of aspect van landschapsarchitectuur of de bouwkunst in het verleden. Zodoende gelden koppelingen naar volgende criteria: zeldzaamheid (typologie, stijl, materiaalgebruik, bronnen), representativiteit (idem), authenticiteit (idem + de kwaliteit van de uitvoering) en integriteit (bewaringstoestand, oorspronkelijke elementen)). Een goed bevat ook artistieke waarde als het kunstwerken omvat (beeldhouwwerken, reliëfs ontworpen voor het goed, enz.) of decoratieve elementen uit de oorspronkelijke bouwperiode of met bijzondere kwaliteit (gesigneerd glasramen, sgraffito, lichtbeuk, enz.).
Esthetisch Historisch gezien werd die waarde aangewend om waardevolle groene ruimten en natuurlijke of halfnatuurlijke gebieden aan te duiden. De waarde kan ook gelden voor grote gehelen van gebouwen in een stedelijk gebied, met of zonder natuurlijke elementen, of monumenten die het stadslandschap markeren. Een afweging met andere waarden dringt zich tevens op: de artistieke, de landschappelijke (integratie van het werk in het stedelijk landschap, oriëntatiepunten in de stad) en de stedenbouwkundige waarde (spontane of rationele stedelijke gehelen). De volgende selectiecriteria worden er eveneens aan gekoppeld: de ensemblewaarde en de contextuele waarde.
Historisch Het onroerend goed heeft een historische waarde : - als het getuigt van een bijzondere periode in de geschiedenis van de streek of de gemeente; - of als getuigenis van een periode en/of een zeldzame ontwikkeling van een periode (bv. tuinstad die representatief is voor een bouwwijze die werd toegepast in het kader van de grote bouwcampagnes na de Tweede Wereldoorlog; dorpskernen die de eerste gegroepeerde bouwwerken van de gemeenten van de tweede ring illustreren; de Hallepoort als overblijfsel van de tweede omwalling; - of als getuigenis van een bepaalde stedelijke (en/of landschappelijke) ontwikkeling van de stad (bv. gebouwen aan de centrale lanen of in de Leopoldswijk); - of wanneer het een band vertoont met een belangrijke historische figuur – met inbegrip van persoonlijke huizen van architecten en kunstenaarsateliers (bv. het geboortehuis van Constantin Meunier, het huis van Magritte); - of in verband kan worden gebracht met een belangrijke historische gebeurtenis (bv. huizen van de wederopbouw na het bombardement van 1695, de Congreskolom); - of een typologische representativiteit vertoont die kenmerkend is voor een commerciële of culturele beroepsactiviteit (bv. kerken, bioscopen, industriële architectuur, apotheken); - of als het representatief is van het oeuvre van een belangrijke architect in de architectuurgeschiedenis op internationaal, nationaal, regionaal of lokaal niveau (dit betreft zowel befaamde architecten als V. Horta, V. Bourgeois, M. Polak als secundaire architecten, die lokaal verbonden worden aan een gemeente zoals Fernand Lefever in Koekelberg of Emile Hoebeke in Sint-Agatha-Berchem).
Stedenbouwkundig Sommige bouwkundige goederen of landschappen hebben in het verleden een prominente rol gespeeld in de planmatige inrichting van de bebouwde ruimte en de stedelijke ruimte. Meestal bepalen zij andere stedenbouwkundige (plan)vormen zodat er zich een wisselwerking voortdoet tussen bebouwde en niet-bebouwde (of open) ruimte. Die inrichting omvat ook de samenhang tussen verschillende schaalniveaus. Een onroerend goed heeft stedenbouwkundige waarde wanneer het daarin een rol speelt, bijvoorbeeld : - hoekgebouwen; - coherente pleinen of homogene huizenrijen (gevels die een ensemble vormen van dezelfde stijl, periode en volume); - tuinwijken, - deskundig ingeplante torens (hoogbouw) en hun relatie tot hun onmiddellijke kwaliteitsvolle omgeving die coherent kan zijn, maar ook contrastrijk, - relicten van stedenbouwkundige concepten en hoe die architecturaal (en typologisch) zijn of werden ingevuld, zoals bijvoorbeeld de nog bewaarde eclectische stadspaleizen en/of herenhuizen in de Leopoldswijk.

Onderzoek en redactie

2017

id

Urban : 37412

lees meer

Beschrijving

Pierre Humblet (Moeskroen, 1918 – Brussel, 1987) was een Belgische architect die in 1942 afstudeerde aan de École Nationale Supérieure d'Architecture et des Arts Décoratifs (La Cambre). Daarna studeerde hij in het atelier van Jean De Ligne en vervolgde hij zijn opleiding tot stedenbouwkundige aan het Institut Supérieur d'Urbanisme. Hij begon zijn carrière in Belgisch Congo als directeur van het Office des Cités Africaines (OCA) van 1950 tot 1955. Van 1955 tot 1959 was hij daar directeur van Etudes de l'Ouest in Leopoldstad (het huidige Kinshasa) en algemeen afgevaardigde voor Congo.
Het OCA is een planningsinstantie die tussen 1952 en 1960 actief was in Congo: als gevolg van de industrialisering van het land groeide de bevolking voortdurend, wat leidde tot huisvestingsproblemen. De missie van het OCA omvat stedenbouw, infrastructuur en architectuur. De OCA bouwde woningen, scholen, gemeentehuizen, kerken, kapellen, dispensaria, postkantoren, markten, enz., maar ook wegen, rioleringsnetwerken en parkeerterreinen in de grote steden van Congo.
In 1960, na de onafhankelijkheid van Congo, keerde hij terug naar Brussel en richtte hij zijn eigen architectenbureau op.
In zijn eigen huis zijn Afrikaanse invloeden terug te vinden, met name in het gebruik van kambalahout.

Bronnen

Archieven
GAU/DS 21878 (1961).

Publicaties en studies
BURNIAT, P., VINCENT, P.-E., La Cambre à 60 ans, La Cambre, Bruxelles, 1987, p. 70.

Tijdschriften
ROBERT, Y., «L’œuvre moderniste remarquable de l’Office des Cités Africaines au Congo», Brussel, Les Nouvelles du Patrimoine, 2010, p. 35-39.