Hoge Bruglaan

Loodrecht van Brugmannlaan naar Frans Merjaystaat (Elsene). Korte straat die zowel op Sint-Gillis als op Elsene ligt.

Vroeger Hoog Brugge genoemd (sinds 1845 in de Atlas der Buurtwegen vermeld), naar de kleine houten en later stenen brug die in 1875 onder de grond verdween, bij de aanleg van de wijk en de Brugmannlaan. De brug verbond de Waterloosesteenweg met het gehucht Tenbosch. Het toponiem Hoog Brugge verwijst tevens naar de depressie waarin de Sint-Jobweg (waarover de brug liep) gelegen was. Deze belangrijke verbindingsweg werd in 1888 gedempt bij de aanleg van de Frans Merjaystraat (op de grens met Elsene) en de wijken ‘Ma Campagne' en ‘Brugmann'.

De Hogebruggelaan heeft een achteruitgeschoven rooilijn en voortuintjes. Deze tuintjes werden voor het grootste deel omgevormd tot berijdbare zones om de garages op de kelderverdiepingen bereikbaar te maken. Naast de hoofdzakelijk eclectische bebouwing merken we toch enkele huizen in neoclassicistische stijl op, vooral in het begin van de straat. Nieuwe gebouwen kwamen in de plaats van vermoedelijk ook neoclassicistische huizen. Op huidig nr. 2-6 werd in 1974 een hotel met parking gebouwd (volgens De Keyser, G., 1996) n.o.v. arch. Jean Houillet, ter vervanging van nr. 2, 4 en het vroegere nr. 6, dat een ensemble vormde met nr. 8 (zie nr. 8, 10). Nr. 1 werd in 1956 gesloopt voor de bouw van een appartementsgebouw (arch. Émile Goffay), nu op hoek met Brugmannlaan nr. 32.