Sint-Pietersplein

Polygonaal plein op de kruising van de Sint-Pieterssteenweg en de samenkomst van de Keltenlaan, Grote Haagstraat, Generaal Tombeurstraat, Jachtlaan en Louis Hapstraat.

Aangelegd in 1900 op een kruispunt van eeuwenoude wegen. Verfraaid in 1910, o.m. door de aanleg van een centraal cirkelvormig plantsoen.

Heterogene bebouwing, in hoofdzaak uit XX a, behalve Nr. 29, 30 (moderne appartementsgebouwen) en 38 (1944). Vrij goed bewaarde pleinwand gevormd door panden met neoclassicistische inslag voorzien van verbouwde winkelpuien, zie Nr. 1, 2 (1899), 7-8 (1903), 18, 19, 45.

Gecementeerde (Nr. 18, 19) of beschilderde (Nr. 1, 2, 7-8) lijstgevels met kordonlijsten, klassiek hoofdgestel en balkon ter hoogte van de tweede of derde bouwlaag. Voorts een reeks panden in rode baksteen met decoratief gebruik van wit geglazuurde baksteen voor het entablement (Nr. 25 uit 1904), negblokken (Nr. 14 tot 16-17), platte banden (Nr. 6, 14 tot 16-17, 23, 24 van 1903, 25 van 1904, 41-42 van 1911) en booglijsten (Nr. 6, 23, 41-42), al dan niet verrijkt met hardsteen of florale tegelpanelen (Nr. 39-40 uit 1912).

Tot de rijker uitgewerkte voorbeelden behoren een hoekhuis, Nr. 24 (1903) en een enkelhuis, Nr. 25 (1904). Minder opvallend zijn Nr. 9-10 (1902), 11-12 (1902) en 13 (verhoogd met twee bouwlagen). Voorts Nr. 20-22, met vrij klassieke gevelopstand waarop art-nouveau-elementen (balkon en consoles) geënt zijn.