Froissartstraat

Van Jourdanplein naar Belliardstraat. Rechte en licht hellende straat waarvan het tracé werd opgenomen in het algemeen rooilijnenplan van 1867 ; de straat werd rond 1870 geopend. Vanaf 1882 maakte zij deel uit van de "grande voirie".

Huidige benaming naar een XIV kroniekschrijver uit Henegouwen. Vrij homogeen straatbeeld, voornamelijk bepaald door neoclassicistische panden. Bepleisterde lijstgevels soms met fraaie stuc-decoratie, van twee of drie bouwlagen en twee of drie traveeën, soms als ensemble opgevat, cfr Nr. 9 tot 11 (1872), 47, 51 tot 55 (arch. C. ALMAIN DE HASE, 1876), 59, 64 (met houten erker), 66 (arch. DESTEINBACHBERICK, 1895) en Nr. 68. Enkele voorbeelden van meer traditionele woningen met bakstenen gevels, meestal met twee bouwlagen zijn Nr. 61, 63, 65, 67 (1889, gebouwd door de "Compagnie immobilière de Belgique"). Verder het "Institut médico-chirurgical" (Nr. 60-62), vergroot in 1923, n.o.v. arch. F. VANDENBROUCKE ; bakstenen gevel met twee bouwlagen en twee traveeën onder mansardedak, (oorspronkelijk met één bouwlaag, werd in 1921 verhoogd n.o.v. arch. F. VANDENBROUCKE), getypeerd door de pilasters en de brede inrijpoort die toegang verleent tot het binnenplein. Het instituut is achteraan gelegen en omvat twee vleugels met drie bouwlagen onder gecombineerde bedaking. De homogeniteit wordt verstoord door het "Centre Borschette" en de Kliniek Park Leopold (1974), waar oorspronkelijk een fraaie herenwoning stond uit 1912 in Beaux-Artsstijl.