Antoine Labarrestraat

 

Bekijk de weerhouden gebouwenGebogen straat van de Guillaume Macaulaan naar de Boondaalsesteenweg, ter hoogte waarvan ze samenkomt met de Lanfraystraat. De Alphonse De Wittestraat komt er in uit.

Ze werd aangelegd in het kader van het Plan d'expropriation par zones pour l'aménagement des abords des étangs et pour l'ouverture de plusieurs rues aboutissant à l'avenue Louise, à la chaussée de Boondael, à la place Sainte-Croix et à l'ancienne abbaye de la Cambre dat werd goedgekeurd bij K.B. van 22.08.1873 (opgesteld door inspecteur der wegen van de buitenwijken van Brussel Victor Besme en directeur van Openbare Werken van Elsene Louis Coenraets). Oorspronkelijk was ze rechtlijnig, maar het tracé werd uiteindelijk gebogen. Deze wijziging werd goedgekeurd bij K.B. van 14.06.1896.

Net zoals de omliggende straten is ze genoemd naar een publiek mandataris van Elsene. Antoine Labarre (1823–1881) werd op 02.09.1872 verkozen om in de gemeenteraad van Elsene te zetelen en was daar van 1880 tot zijn dood schepen van Openbare Werken.

De straat werd in de loop van een tiental jaar, van 1898 tot 1909 bebouwd. Het betreft een reeks huizen in eclectische stijl (zoals de nr. 21 tot 25, ca. 1900; het nr. 20 door architect Philippe Hauman, 1905) of met neoclassicistische inslag, gebouwd voor de arbeidersklasse (zoals nr. 6, gebouwd met de steun van de Société anonyme d'habitations ouvrières d'Etterbeek) en voor de middenklasse die hiervoor beroep deed op de gebroeders Léon (nr. 36-38 en Lanfraystraat nr. 51 en 53; handelsruimten op nr. 36-38 van 1967) en Ernest Delune (die in 1909 de nr. 33 en 35 ontwierp), die toen erg actief waren in de wijk van de vijvers. In het begin van de 20e eeuw liet majoor René Dubreucq (1869-1914), na de Eerste Wereldoorlog fervent aanhanger van de koloniale onderneming (een straat in Elsene werd naar hem genoemd), een huis bouwen op nr. 14 (zie dit nummer).
Ter hoogte van de Boondaalsesteenweg bestaat de bebouwing eveneens uit enkele handelspanden zoals nr. 43-45 van architect J. Dierickx (1906) of nr. 47-49 van architect J. Diongre (1904), allebei met bewaarde winkelpui. Er vestigden zich tevens kleine ateliers in de achterhuizen van de straat. Onder meer dat van een banketbakker op nr. 19 (1898) en de kantoren van aannemer Jean Vandeuren (zie nr.13 en Guillaume Macaulaan nr. 16), die meerdere huizen in de wijk heeft gebouwd.