Van Lintstraat

 

Bekijk de weerhouden gebouwenDe Van Lintstraat verbindt het Raadsplein, ter hoogte van de Raphaëlstraat, met het kruispunt gevormd door de Bergensesteenweg, de Onderwijsstraat en de Chomé-Wynsstraat.

De straat maakt deel uit van de nieuwe residentiële wijk die wegeninspecteur Victor Besme voor Kuregem had uitgewerkt en waarvan het plan door de gemeenteraad werd goedgekeurd tijdens de zitting van 09.11.1863. Deze zone, gelegen tussen de Bergensesteenweg in het noordwesten, de (nog aan te leggen) Onderwijsstraat in het zuidwesten en het nieuwe Zuidstation in het zuidoosten, werd het voorwerp van een definitief ontwerp dat Besme in december 1871 en januari 1872 opstelde en dat door de gemeenteraad werd goedgekeurd tijdens de zitting van 21.03.1872 en dan bij K.B. van 01.05.1872. De uitvoering van dit geometrisch plan, waarin de de Fiennesstraat en het Raadsplein centraal stonden, werd toevertrouwd aan het Vastgoedbedrijf van Kuregem, een vereniging van eigenaars van toekomstige bouwpercelen die beloofde de aanleg, de riolering en de bestrating binnen een termijn van vijf jaar uit te voeren.

Volgens het definitieve plan van Besme moest de toekomstige Van Lintstraat, voorbij het Raadsplein, in het verlengde liggen van de as gevormd door de Jamarlaan en de de Fiennesstraat: vanaf het midden van het westelijke deel van het plein liep ze, diagonaal, tot aan het kruispunt van de Bergensesteenweg en de Onderwijsstraat. Maar om de verstedelijking van de wijk te versnellen, schonk het Vastgoedbedrijf van Kuregem aan de gemeente een terrein van 1000 vierkante meter aan de westkant van het plein met het oog op de bouw van het nieuwe gemeentehuis. Bijgevolg werd de toekomstige Van Lintstraat lichtjes noordwaarts verplaatst en begon ze nu in de noordwestelijke hoek van het plein. In 1874 werd ze Rue du Diplomate gedoopt en rond 1890 kreeg ze haar definitieve naam, als eerbetoon aan Jérôme Van Lint, burgemeester van Anderlecht van 1872 tot 1884.

Tussen 1876 en 1881 verrezen in de straat enkele woningen in neoclassicistische stijl. De bebouwing hernam in de loop van de jaren 1890 en liep door tot het midden van het volgende decennium. Het ging toen om huizen met neoclassicistische inslag, zoals nr. 23 (1902) en 31 (1902), of in eclectische stijl, zoals nr. 40 (1898). Sommige hebben een commerciële benedenverdieping, terwijl een aantal huizen ook is voorzien van een magazijn of atelier achterin, die vooral imposant zijn in het centrale deel van de onpare zijde van de straat. Naast het oude marmerbedrijf Allard (zie nr. 33-35) bevond er zich een reeks parallelle achtergebouwen met topgevels, sommige gebruikt als bierdepots, zoals nr. 37 en 39 (zie deze nummers), evenals nr. 43-45, waar voor het magazijn, dat in 1897 werd ontworpen, een jaar later een huis met commerciële benedenverdieping werd gebouwd. De meeste van deze constructies zijn ondertussen verbouwd tot woningen.

Vermelden we, op de hoek met het Raadsplein, drie huizen in eclectische stijl die aan het gemeentehuis zijn toegevoegd, evenals een imposante uitbreiding van dat gemeentehuis die tussen 1898 en 1903 werd gebouwd (zie nr. 2, 4-8).