Ernest Solvaystraat

Van de Elsensesteenweg naar de Waversesteenweg, waar ze samenkomt met de Lang-Levenstraat. Ze bestaat uit twee rechte straatdelen doorkruist door de Sint-Bonifaasstraat.

Toen ze rond 1800 werd aangelegd, bestond ze uit een smalle steeg tussen de Elsensesteenweg en de Kleine Francartstraat, die dateert van de 18e eeuw en verdween met de aanleg van de Sint-Bonifaasstraat.

Ze heette eerst rue des Minimes [Miniemenstraat] en daarna rue des Mineurs [Mijnwerkersstraat]. Ze werd in 1870 op voorstel van schepen Albert Verhaeren genoemd naar de bewoner van Elsene Ernest Solvay (1838-1922). Ernest Sovlay was chemicus, industrieel, filantroop en minister van Staat. Hij was onder meer de oprichter van de Instituten voor Fysiologie (1895) en voor Sociologie (1894) in het Leopoldpark en ook van de École de Commerce de l'Université Libre de Bruxelles (1903). Op lokaal vlak speelde hij een actieve rol in het consultatiebureau voor tuberculosebestrijding en in het beheer van het openbaar onderwijs.

De straat werd verbreed en verlengd tot aan de Lang-Levenstraat in het kader van het Plan d'alignement et d'expropriation par zones pour la transformation du quartier dit de Saint-Boniface, situé entre la rue Francart et la chaussée d'Ixelles, la rue du Conseil et la chaussée de Wavre (K.B. van 10.05.1876 en 31.07.1877). Dit plan voor de heraanleg van de voormalige voorstad van de Naamsepoort die zich na de ontmanteling van de vesten in 1785, vaak op initiatief van privé-investeerders geleidelijk had ontwikkeld zonder een echt rooilijnenplan, werd opgesteld door de gemeente Elsene.
Het plan voorzag in de rechttrekking, verbreding en verlenging van de oude straatjes van het gehucht, terwijl de nieuwe straten vertakkingen waren van de al bestaande steenwegen en straten, die in functie van de noden werden aangelegd. De nieuwe straten bevonden zich voornamelijk achter de Sint-Bonifaaskerk (zie Vredestraat nr. 21a-23). Terwijl de wegenwerken in de tot dan toe landelijk gebleven zone achter de Sint-Bonifaaskerk in 1878 begonnen, bleven ze aanslepen voor de al verstedelijkte zone tussen de Francartstraat en de Vredestraat, omwille van de hoge onteigeningskosten. Het plan werd nog meermaals gewijzigd tot het in 1898 definitief was.

De meeste bouwaanvragen dateren van rond 1900. Ze betreffen zowel woningen (zie de huizenrij van nr. 7 – dit nr. maakt deel uit van een geheel met Elsensesteenweg nr. 98, 100-102 – tot nr. 13) als gebouwen met een handelsruimte op de benedenverdieping (zie nr. 8-10 en Lang-Levenstraat nr. 33-35-37).

De art nouveau is vertegenwoordigd in de opmerkelijke eigen woning van architect Victor Taelemans (zie nr. 32) en in het geheel ontworpen door architect Ernest Blerot, ter hoogte van het kruispunt met de Sint-Bonifaasstraat (zie Ernest Solvaystraat nr. 12, 14, 16, 19, 20 en 22 en Sint-Bonifaasstraat nr. 15–18 Ernest Solvaystraat, 17, 19, 20, 22).

De straat telt ook meerdere gebouwen ontworpen door architect Jean Dierickx, alle van rond 1900 (zie nr. 9, 11, 13 en 25; maar ook nr. 27: 1904; nr. 30: opbrengsthuis van 1905; nr. 38: opbrengsthuis met handelsruimte op de benedenverdieping van 1900, sterk gewijzigd). Deze architect was in dezelfde periode erg actief in de wijken Berkendaal en Tenbos, waar diverse aannemers op hem beroep deden voor vastgoedprojecten (Renier Chalonstraat, Lariksenstraat en Provoostraat).