Auguste Lambiottestraat

De rechtlijnige Auguste Lambiottestraat verbindt de elliptische rotonde van de Rogierlaan met de Leuvensesteenweg. Ze wordt doorkruist door de François Bossaertsstraat, dan door de Chazallaan en de Joseph Coosemansstraat. De Jacques Jansenstraat mondt er uit, terwijl de Émile Wittmannstraat en de Luzernestraat er beginnen.

Net als de Édouard Fiersstraat en de Josse Impensstraat, neemt deze straat een deel in van het tracé van de Kleine Bosstraat, een oude weg die het dorp Schaarbeek met het Linthoutbos verbond en waarlangs boerderijen lagen. De afschaffing van de weg werd beslist bij K.B. van 10.02.1902 ten voordele van drie niet-doorlopende straten; de laatste daarvan, de Auguste Lambiottestraat, werd verlengd tot aan de Leuvensesteenweg. De straat ligt in de Mont-Rosewijk, waarvan het stratenplan werd getekend door Octave Houssa, ingenieur der gemeentelijke Openbare Werken, goedgekeurd bij K.B. van 18.06.1903 en definitief goedgekeurd bij K.B. van 21.04.1906, samen met drie andere nieuwe Schaarbeekse wijken – Josaphat, Linthout en Monplaisir-Helmet. De werken voor de aanlag van de straat vonden plaats in 1905-1906.

De straat kreeg haar naam tijdens de gemeenteraadszitting van 26.08.1904. De industrieel Auguste Lambiotte (Marche-en-Famenne, 1862 – Fontainebleau, 1920) was gemeenteraadslid in Schaarbeek in 1895-1896.

Tussen 1895 en 1902 werden enkele huizen in eclectische stijl of met neoclassicistische inslag gebouwd in het eerste gedeelte van de Lambiottestraat, toen nog de Kleine Bosstraat. Tot aan de Eerste Wereldoorlog werd de bebouwing uitgebreid met burgerhuizen of opbrengsthuizen, vooral in eclectische stijl, waarvan sommige met commerciële benedenverdieping, zoals nr. 5-7 (n.o.v. architect Albert Delcorde, 1913), 49 (n.o.v. architect Léon Verguyse, 1909), en 65, 69-71 Auguste Lambiottestraat en Chazallaan nr. 80, een geheel ontworpen door en voor aannemer Léonard Matheys in 1912. Tijdens het interbellum werden huizen en opbrengsthuizen gebouwd in art-decostijl of met invloed van de Beaux-Artsstijl, zoals nr. 62 (n.o.v. architect Léon Van Bever, 1927). Na de Tweede Wereldoorlog werden verscheidene modernistische appartementsgebouwen opgetrokken. De recentste gebouwen dateren uit de jaren 1990-2000.


De hoofdzakelijk residentiële straat omvat ook verscheidene gebouwen voor industrieel gebruik die zich tot in het huizenblok uitstrekken. In de gebouwen van nr. 28-30, die oorspronkelijk tot nr. 24-26 behoorden (zie dit nummer), bevonden zich vroeger een stal en een magazijn (n.o.v. architect H. Eggerickx, 1905), alsook een atelier voor mechanisch schrijnwerk (1915); ze werden in 2006 tot lofts verbouwd. Op nr. 32-34 werd in 1925 een lange garage met woning aan de straatkant ontworpen (n.o.v. architect Paul Toussaint). Op nr. 38-40 liet dezelfde opdrachtgever in 1930 een garage en een constructiewerkplaats bouwen (n.o.v. architect Jean Rombaux). Het eerste gebouw is nog altijd een garage, in het tweede bevindt zich nu een supermarkt. Nr. 54-54a, in art-decostijl, was oorspronkelijk bestemd voor een azijnstokerij (n.o.v. architect Léon Van Bever, 1931). Op nr. 83 werden in 1908 een woning en twee opslagplaatsen gebouwd aan de achterkant van nr. 85 tot 93; aan de straatkant werden ze aangevuld met een gebouw uit 1929 dat eveneens als opslagplaats dienstdeed.