Wittockiana

Het Wittockiana, voorheen bekend als Bibliotheca Wittockiana, is oorspronkelijk een privaat museum van bibliofiel en verzamelaar Michel Wittock dat evolueerde naar een publiek museum en documentatiecentrum voor de geschiedenis en de techniek van het boekbinden.

Het huidige gebouw is het resultaat van twee grote bouwfasen. De eerste n.o.v. arch. Emmanuel de Callataÿ, 1981. Zij bestond enkel uit een verticaal geritmeerde ruw betonnen volume met smalle hoge venstersLicht- en/of luchtopening in een muur. enkel aan de noordoostelijke zijgevel. Aan de straatgevel bevond zich de centrale ingang. Dit gesloten volume, waarvan de bekistingsporen nog zichtbaar zijn herbergde een expositieruimte, bureel, vergaderzaal, atelier en garage. In en buiten het gebouw kunstwerken van o.a. beeldhouwers Pierre Culot, Kubach-Wilmsen, Jacqueline Guillermain en Denmark, meubilair n.o.v. E. Veranneman.

De tweede fase n.o.v. arch. E. de Callataÿ, C. Wittock en E. Van den Berg, 1995, ter vervanging van een tennisplein op het dak van bovenvermeld volume. Dit uitbreidingsproject bestond uit een opengewerkt volume; een lichte transparante constructie met verwijzingen naar een Amerikaanse stijl, waardoor het eerste volume nu dienst doet als sokkel. Dit nieuw volume herbergt een giftshop, een cafetaria, een tentoonstellingszaal, twee kantoren, een ruime leeszaal en een privé-appartement. De structuur wordt opengebroken door twee terrassen zodat in elke ruimte natuurlijk licht binnenvalt, één terras is toegankelijk voor het publiek, een tweede hoort bij het appartement.