Jules Franquistraat

De vrij smalle en korte Jules Franquistraat verbindt de Vorstsesteenweg met de Canadastraat.

Het wegtracé van de Jules Franquistraat werd goedgekeurd in de gemeenteraadszitting van 11.07.1907. Op deze gronden bevonden zich reeds verschillende tuinen en achtergebouwen die uitkwamen op de Vorstsesteenweg. De desbetreffende eigenaars dienden bij het ontstaan van de versmalde straat, hun gebouwen af te breken en de gronden af te staan aan de Société Civile Immobilière de Forest die zich engageerde om de twee nieuwe straten bouwklaar te maken.

De straat – oorspronkelijk Franquistraat - verwijst naar Pierre Joseph Jules Franqui (Brussel, 1833 – Evere, 1881), een advocaat die vanaf 1870 de concessie kreeg voor de aanleg van de Brugmannlaan maar de vergunning één jaar later overdroeg aan Georges Brugmann. Om verwarring te voorkomen met zijn tijdgenoot, Emile Francqui (Brussel 1863 – Brussel 1935), een befaamde militair en diplomaat, werd op de gemeenteraadszitting van 11.02.1919 de straat omgedoopt tot Jules Franquistraat.

De onpare zijde van de straat en het begin van de pare zijde werden tussen 1908 en 1913 bebouwd met eclectische opbrengstwoningen voor de arbeidersklasse. Zo citeren we de huizenrij zeer homogene woningen in polychroom baksteenmetselwerk van nr. 11 tot 21 gebouwd door eenzelfde eigenaar Rouleau in 1908 (architect onbekend). Dezelfde investeerder bouwde ook in de Canadastraat nr. 26 tot 36 een reeks gelijkaardige gebouwen. Nr. 5-7-9, gebouwd in 1913 door architect Kobeck, bestaat uit sociale woningen, weliswaar op een meer geconcentreerde oppervlakte. De drie laatste woningen aan onpare zijde hadden commerciële benedenverdiepingen. Zo werden nr. 29-31 en 33-35-37 in 1908-1909 gebouwd door architect Arthur Nelissen en nr. 39-41 in 1909 door architect Camille Damman.

De gebouwen aan pare zijde, vanaf nr. 26, dateren van de periode 1924-1934 en zijn – zoals aan de overzijde – voornamelijk eclectische opbrengstwoningen. Haast alle woningen aan deze zijde van de straat bevatten een achtergebouw waarin een industriële of ambachtelijke activiteit werd uitgeoefend. Op nr. 26 bevindt zich een industriële voorgevel, gebouwd in 1925 door architect Emile Drake, dat oorspronkelijk diende als timmerwerkplaats Remy Jordens voor de vervaardiging van meubilair. Het aanpalend gebouw nr. 30-32 behoort tot dezelfde bouwvergunning en diende als atelier en woning voor de eigenaar.