Chaumontelstraat

De korte, rechte Chaumontelstraat verlengt de Mauricelaan Maeterlincklaan vanaf de hoek van de Zénobe Grammelaan en de Van Droogenbroeckstraat, en ze wordt op haar beurt op de hoek met de Walckiersstraat verlengd door de Stroobantsstraat, die op de gemeente Evere ligt. Aan de rechterzijde kruist ze de Charles Meertstraat en de Lindestraat.

De bedding van deze straat gaat ver terug in de tijd en houdt verband met de aanwezigheid van kasteel Walckiers, dat sinds de 18e eeuw is geattesteerd. Het werd kort vóór 1865 heropgebouwd en maakt nu deel uit van het Institut de la Sainte-Famille d'Helmet (zie nr. 1 tot 9), dat de hele onpare zijde van de straat inneemt. Deze licht gebogen straat stond al op het plan van Ferraris uit 1777. Op een kaart uit 1836 draagt ze al haar huidige naam, terwijl ze in de buurtwegenatlas van ca. 1840 als chemin n°8 staat aangeduid. De straat werd tot veertien meter verbreed en rechtgetrokken bij de heraanleg van de wijk Monplaisir-Helmet, n.o.v. gemeentelijk ingenieur der Openbare Werken Octave Houssa. Daartoe moesten verscheidene van de schaarse gebouwen die er toen al stonden worden afgebroken. Dit plan werd goedgekeurd tijdens de gemeenteraadszitting van 03.11.1904 en bekrachtigd bij K.B. van 21.04.1906, samen met de plannen van de drie andere nieuwe Schaarbeekse wijken – Mont-Rose, Linthout en Josaphatvallei. Toch volgden in 1900 de nieuwe gebouwen in de straat al de toekomstige rooilijn aan pare zijde, terwijl het aan onpare zijde tot de jaren 1930 duurde voor de verbreding daadwerkelijk werd uitgevoerd.

De oorsprong van de naam blijft onbekend; misschien verwijst hij naar een eigenaar

De onpare zijde wordt bijna volledig ingenomen door het Institut de la Sainte-Famille d'Helmet (zie nr. 1 tot 9), terwijl de pare zijde met woningen en kleine opbrengsthuizen in uiteenlopende stijlen is bebouwd. Het neoclassicisme overheerst in de oudste gebouwen, die dateren van 1900 tot 1907 (nr. 20-22 tot 42). Sommige huizen uit 1911 neigen naar het eclecticisme, terwijl aan het begin van de pare zijde de art deco uit de jaren 1920 overheerst, met onder meer nr. 12-14 (n.o.v. architect Manneback, 1929).