Émile de Becolaan

 

Bekijk de weerhouden gebouwenVan Léon Cuissezstraat naar de Generaal Jacqueslaan. Rechte straat in verlengde Jean Paquotstraat. Leidt naar François Roffiaenstraat, Gustave Biotstraat, Augustin Delportestraat en Fritz Toussaintstraat.

De Emile de Becolaan volgt een deel van het tracé van de Zwaenestraat, een oude overbevolkte weg afgeboord door beluiken. Net voor de uitvoering van het Plan de la transformation du quartier du Cygne werd de Zwaenestraat rechtgetrokken en verbreed naar een plan van Victor Besme (K.B. van 11.12.1892). Nadien verloor ze haar eerste straatgedeelte in het kader van de herinrichting van de wijk.

In 1906 werd een deel van de straat vernoemd naar Emile de Beco (Chokier, 1843 – Ukkel, 1928), die een briljante loopbaan had in de overheidsadministratie. Een ander deel werd vernoemd naar Jean Paquot in 1945.


De bebouwing van de Emile de Becolaan is weinig homogeen. De oudste huizen (omstreeks 1900-1910) staan er naast gebouwen uit de jaren 1920 tot 1940 en gebouwen die na de oorlog werden heropgebouwd. Toch concentreert de oudste bebouwing zich aan het einde van de straat, waar ze de Generaal Jacqueslaan kruist (zie nr. 120, 124 en 128). Het gaat om woon- en opbrengsthuizen in eclectische stijl zoals nr. 78 en 80 (1911). In de jaren 1920 en 1930 werden er eengezinswoningen en grote appartementsgebouwen opgetrokken in art-decostijl (geheel van huizen nr. 34 tot 38, 1931; appartementsgebouw, zie nr. 105) of in modernistische stijl (zie nr. 75, gebouwen nr. 92 tot 114). Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de wijk palend aan het militaire hospitaal en de kazernes zwaar gebombardeerd. Tijdens de wederopbouw namen appartementsgebouwen de plaats in van percelen die voorheen door eengezinswoningen werden ingenomen.