Maurice Liétartstraat

Rechte straat in het verlengde van de Fauchillestraat tot de Pater Eudore Devroyestraat waar ze vervolgens overgaat in de Edouard Lacomblélaan te Etterbeek. Tracé maakt deel uit van de “Groenelaanwijk” aangelegd door toedoen van Edmond Parmentier vlg. K.B. van 31.7.1909 (zie Roger Vandendriesschelaan).

Voorheen Fauchillestraat genoemd, huidige benaming verwijzend naar een in W.O. I gesneuvelde soldaat.

Bebouwing situeert zich enkel aan de pare zijde. De onpare zijde wordt volledig ingenomen door het Sint-Michielscollege te Etterbeek, en bestaat hoofdzakelijk uit woningen en bescheiden appartementsgebouwen van twee tot drie bouwlagen, de laatstgenoemden meestal met commerciële functie.

Eerste deel van pare zijde ingenomen door bebouwing van voor W.O. I, meerbepaald van tussen de jaren 1900 en 1910. Typerend voor die tijd zijn de nr. 2-4, 6, 10 en 12: ensemble van woningen. Nr. 2-4 hoekpand met handelszaak, in eclectische stijl met polychroom parement. Nr. 6 met volledig gewijzigde benedenverdieping, nr. 10 met breukstenen onderbouw doorbroken door garage (1965). Nr. 14: woning uit 1904 met art-nouveau-elementen. Korte onderbreking van de bebouwing door bakstenen en witgeschilderde omheiningmuur van ver achter de rooilijn gelegen industriële gebouwen (nr. 16-18). Gebouwen zijn overblijfselen van de uitbreiding van carrossiefabriek Vanden Plas uit 1906 (zie ook Minervalei en Sint-Huibrechtsstraat). Vervolgens omgevormd tot pompstation (1946), later tot kantoorruimte (1960). Afbraak van een hangar in 1970, kleine verbouwingen n.o.v. arch. Constantin Brodzki (1982) en heden gebruikt als kantoorruimte (sinds 2001).

Tweede deel van pare zijde bestaat vnl. interbellumarchitectuur uit de jaren 1920 in, algemeen beschouwd, art decostijl: nr. 36 woning n.o.v. architect Arthur Vandaele uit 1922. Uitzonderingen hierop zijn een woning in Beaux-Artsstijl (zie nr. 48) en twee woningen in eclectische stijl waaronder nr. 38 uit 1913 met polychroom parement en asymmetrische compositie (zie ook nr. 54). Dit straatgedeelte wordt beheerst door verschillende huizen in art deco met (Hollands) modernistische invloed n.o.v. architect Jean De Ligne, ontworpen tussen 1912 en 1923, onder meer twee van zijn persoonlijke woningen (zie ensemble nr. 30-32, 34, 44, 52, 56-58, 62 en 64).

Onpare zijde wordt volledig ingenomen door (ommuurde) tuin van Sint-Michielscollege; bakstenen omheiningmuur geritmeerd door grote vierkante spiegels met op hoeken bakstenen pijlers met hardstenen banden en topstuk. De omheiningmuur wordt, ter hoogte van de Sint-Huibrechtsstraat, onderbroken door een hedendaags hekken dat toegang biedt aan een uitbreiding van het Sint-Michielscollege; nr. 31, groot hedendaags gebouw met bureaus, studio's, eetzaal, ziekenzaal en kapel n.o.v. arch. Jean-Charles Boreux, 1992. Vijf bouwlagen onder schilddak met aansluitende volumes van twee, drie of vier bouwlagen onder terrasdaken. Verticaal benadrukte gevel door reflecterende glaspartijen, al of niet uitlopend in spitse dakvensters, en bakstenen muurdammen.