Pottengoedstraat

De Pottengoedstraat is een L-vormige straat die begint aan de Slachthuislaan en, na een lichte bocht, aan de Dauwstraat uitmondt. Ze kruist de Foppensstraat aan haar onpare zijde.

De straat vind haar oorsprong in de rue du Beller, die al voorkomt op het wegenplan dat G.Jacowick in 1812 opstelde en die een L beschreef vanaf de Steenbakkerijstraat (de toekomstige Slachthuislaan). Aan het uiteinde van de L begon een haaks straatdeel dat naar de Coupure van de Kleine Zenne leidde. Op 25.05.1850 werd de straat omgedoopt tot Pottengoedstraat, verwijzend naar de aldaar gelegen fabriek. Bij K.B. van 01.05.1868 werd de straat tot tien meter verbreed door de rooilijn aan onpare zijde achteruit te schuiven. Ze werd pas rond 1885 voorbij de Foppensstraat tot aan de Dauwstraat verlengd. Het straatdeel dat naar de Zenne leidde, droeg de naam Kleine Pottengoedstraat, een naam die op 13.07.1982 werd opgeheven.

De straat werd in de jaren 1860-1870 bebouwd met huizen in neoclassicistische stijl, waarvan bijna geen enkel is bewaard. Daarnaast vestigden zich diverse bedrijven in de straat. Die gelegen ter hoogte van het huidige nr. 20 werden vervangen door een woninggebouw voor senioren dat in 1980 voor de gemeente werd ontworpen (A3 Atelier d’Architectes Urbanistes Associés). Op nr. 5 tot 15-19 werden eind jaren 1920 drie gebouwen voor eenzelfde eigenaar opgetrokken, volgens de rooilijn van 1868. Nr.9-11 (n.o.v. architect Fernand Symons, 1927) bevatte twee winkels op de benedenverdieping en appartementen op de verdiepingen. Nr.15-19 (1928), dat in 1932 met twee bouwlagen werd verhoogd, was bestemd voor magazijnen en kantoren voor de in reisartikelen gespecialiseerde Etablissements Aras & Demannez. Vermelden we dat het laatste straatdeel wordt afgeboord door twee oude voertuigenloodsen ontworpen voor het slachthuis van de Stad Brussel (zie Dauwstraat nr. 12 en 14).

Aan het begin van de straat aan pare zijde bevond zich de firma Hubert Dresse, gespecialiseerd in producten voor drukkerijen en grafische kunsten. De gebouwen werden gesloopt in het kader van de aanleg van het Dauwpark, dat in 2000 tussen de Pottengoedstraat en de Bergensesteenweg werd ingehuldigd, op de plaats van buiten gebruik gestelde industriële gebouwen. Dit wijkpark met sociale functie wordt versierd met een beeldhouwwerk in de vorm van een hand van Hugo Léon Morales, Het slangenhoofd (1999), aangevuld met een honderd meter lang collectief fresco, De slang van de Zenne, uitgevoerd door zes schilders en zeven dichters met de medewerking van de kinderen van de wijk, onder leiding van kunstenaar Manuel Escobar.