Mercelisstraat

 

Bekijk de weerhouden gebouwenRechtlijnige straat van het Fernand Cocqplein naar de Louizalaan. Ze ligt deels op het grondgebied van Elsene, deels op dat van Brussel. De Elyzeese Veldenstraat vertrekt hier. Ze kruist vervolgens de Gewijdeboomstraat en de Langehaagstraat. Vanaf dit laatste kruispunt bevindt ze zich op Brussel.

De aanleg van de straat tussen het Fernand Cocqplein en de Gewijdeboomstraat – waarschijnlijk aangevraagd door weduwe Mercelis, die eigenaar was van de terreinen – werd op 27.05.1836 door de gemeenteraad goedgekeurd. Het tracé van het straatgedeelte tot aan de Langehaagstraat werd goedgekeurd bij K.B. van 23.09.1843 op initiatief van de grondeigenaren T. en A. Hanset. Naar aanleiding van de aanleg van de Louizalaan werd de Mercelisstraat verlengd op het grondgebied van Brussel. Het door de Brusselse stadsarchitect Victor Jamaer ontworpen plan voor het tracé en het profiel werden op 22.06.1864 goedgekeurd.

De naam verwijst naar de eerste initiatiefneemster voor de aanleg van de straat. Op de oudste bouwaanvragen wordt deze naam ‘Marcellis' gespeld.


De straat werd voornamelijk bebouwd tussen 1841 en 1900 met burgerhuizen in neoclassicistische stijl. De meeste van deze huizen werden in de jaren 1950-1960 verbouwd of gesloopt en vervangen door nieuwe gebouwen. Niettemin is het oude straatbeeld nog herkenbaar in de korte huizenrij van nr. 41 tot 45 waarvan het volume overeenkomt met dat van de in de jaren 1840 gebouwde huizen. Voorbeelden van de bebouwing van na 1850 zijn de nr. 5 en 9 en ook het hoekgebouw op nr. 22 – Elyzeese Veldenstraat 1a (1876). Op de schaarse nog niet bebouwde percelen verschenen daarna huizen in eclectische stijl zoals nr. 14 (architect L. Van Roy, 1887).

Ter hoogte van nr. 32 staat een beschermde boom (ginkgo).