Abdijstraat

Van de Louizalaan, waarmee ze evenwijdig loopt, naar de Waterloosesteenweg. Deels op grondgebied van Elsene – nr. 13 tot 95 en nr. 12 tot 64 –, deels op dat van Brussel Kruist de Van Eyckstraat en Sint-Jorisstraat en vervolgens de Vleurgatsesteenweg. Via de Hector Denisstraat is ze ook verbonden met de Henri Michauxsquare.

De Abdijstraat ligt in de zone van het Plan général d'alignement pour l'ouverture de rues et places sur le territoire compris entre l'avenue de la Cambre et les chaussées de Waterloo et de Charleroi, of het plan voor de zogenaamde TenBosch-wijk, goedgekeurd bij K.B. van 20.02.1864. Het tracé dat toen gebogen was, werd rechtgetrokken bij K.B. van 08.10.1901.

Deze straat, die vroeger rue de l'Horticulture [Tuinbouwstraat] werd genoemd, ligt op het tracé van de voormalige Kruisweg of ‘steenweg naar Vleurgat', een oude bestrate weg tussen de Vleurgatsesteenweg en de Terkamerenabdij. Ze kreeg haar naam die refereert aan laatstgenoemd gebouw, tijdens de gemeenteraadszitting van Brussel van 23.11.1866 (Bulletin communal de Bruxelles, 1866, II, p. 998).

Thans is de straat bebouwd met panden die een mooi overzicht geven van de grote stilistische tendensen, gaande van het neoclassicisme – de eerste gebouwen dateren uit de laatste decennia van de 19e eeuw –, over het eclecticisme en de laatste opflakkeringen van de neostijlen (zie nr. 49, 51), de Beaux-Artsstijl (zie nr. 22-24, nr. 32 tot nr. 42, nr. 52 tot nr. 56, nr. 61 tot 75) tot het laatmodernisme (nr. 26: l'I.E.S.S.I.D. (Institut d'Enseignement supérieur Social des Sciences de l'Information et de la Documentation), architect Paul Émile Vincent, 1954-1960; nr. 28: 1936, verbouwd in 1947 door architect Jacques Obozinski; nr. 28B: architect J. J. Eggerick, 1937).
De bebouwing bestaat hoofdzakelijk uit burgerwoningen. Sommige vormen bijzonder homogene huizenrijen (zie nr. 17 tot nr. 33 – waarvan nr. 25, van 1905, en nr. 27 en 27A, van ca. 1900, thans verbouwd), gebouwd tussen 1900 en 1925 (eveneens vermeldenswaard: nr. 33: 1904; nr. 45: 1895: nr. 58: gedateerd ‘Anno 1909').
Tussen deze traditionele bebouwing vallen meerdere panden op met een opmerkelijk karakter (zie nr. 19, 21, 22-24, 31, 49, 51), en ook kunstenaarswoningen, waaronder die van schilder en afficheontwerper Henri Cassiers (1858-1944) (zie nr. 12), de schilder Isidore Verheyden (1846-1905) (gesloopt) en de schilder en beeldhouwer Constantin Meunier (1931-1905) (zie nr. 59), die de neoimpressionistische schilder Théo Van Rysselberghe (1862-1926) tot buur had. Deze liet de plannen plan van zijn huis ontwerpen door zijn broer, de architect Octave Van Rysselberghe, een van de stuwende krachten van de art nouveau (zie nr. 63).


Op de hoek van de Abdijstraat en de Vleurgatsesteenweg bevindt zich een hoekgebouw met appartementen in modernistische stijl, naar ontwerp van de architect Isia Isgour (Abdijstraat nr. 30 – Vleurgatsesteenweg nr. 282). Tot in 1954 stond op deze plaats het herenhuis met art-nouveauinvloeden van Anna Boch (1848-1936). Hier organiseerde deze schilderes ‘muzikale maandagen' waar bekende kunstenaars als Eugène en Théo Isaÿe (deze woonde op het nr. 29 – zie dit nr.), Gabriel Fauré, Vincent d'Indy of de zangeres Marie-Anne Weber elkaar ontmoetten (architect Paul Hermanus, 1901, het interieur werd ontworpen door de architect Victor Horta; GAE/DS 312-282).