Biesputstraat

Van Sint-Pietersplein naar Frankenstraat.

Oorspronkelijk het Biesputpad geheten, dat de Sint-Pieterssteenweg richting Sint-Pieters-Woluwe verlengde en verbreed werd in 1873 (zie Morinenstraat). In 1896 werd de straat opgenomen in het algemeen rooilijnenplan van de Tervurenlaan waardoor het een impasse ging vormen. Om de vastgestelde rooilijn te kunnen volgen, werd de op de kruising van de Biesputstraat en de Keltenlaan gelegen hoeve gesloopt.

Het tracé van de huidige straat dateert uit het begin van deze eeuw. Sinds de opening van de Frankenlaan eindigt de Biesputstraat op een trap. In 1961 werd het niveau van de straat aangepast waardoor verschillende huizen gesloopt werden.

Het begin van de straat wordt voornamelijk bepaald door eclectische panden uit XXa, meestal met drie bouwlagen, zie nr. 2 (hoekhuis Keltenlaan uit 1906, n.o.v. arch. Alexandre DE BRIGODE), 5-7 (met drie traveeën en winkelpui uit 1906), 9 (1921), voorts een appartementsgebouw (nr. 11-13 uit 1922, n.o.v. arch. VAN DEN ENG, oorspronkelijk met drie bouwlagen, de vierde bouwlaag werd in 1932 bijgebouwd). Het tweede gedeelte van de straat wordt gekenmerkt door moderne appartementsgebouwen.