Clayslaan

De residentiële laan werd bebouwd met burgerhuizen die bijzonder homogene huizenrijen vormen, zoals die van nr. 16 tot nr. 24 (zie deze nummers). Veel huizen hebben een voorbouw, zoals nr. 50 tot 54 (zie deze nummers). De meeste gebouwen zijn in eclectische stijl – zoals nr. 19 (1903), 86 (1905), alsook 61 en Artanstraat nr. 106-108a – of hebben een neoclassicistische inslag en werden ontworpen tussen 1900 en 1911. Vermelden we de homogenen huizenrijen gevormd door nr. 41 tot 57 (zie deze nummers) en nr. 23, 25 (1902), 27 (n.o.v. architect P. Meers, 1902) en 29 (n.o.v. architect Leclercq, 1903). Sommige huizen werden voor eenzelfde opdrachtgever ontworpen, zoals schrijnwerker Émile Slagmulder, die er maar liefst veertien liet bouwen: nr. 36 tot 40 (1904), 42 tot 46 (1903), 66 en 68 (1902) en 70 tot 80 (1901). Nr. 76 werd in 1934 in art-decostijl verbouwd. Verscheidene huizen zijn in art-nouveaustijl, zoals nr. 37, met loggia en bestemd voor een importeur van oosterse tapijten, nr. 43, versierd met elegante sgraffiti, of nr. 47 en 49, het werk van architect Gustave Strauven (zie deze nummers). Soms krijgt het eclecticisme een pittoresk tintje, zoals op nr. 30 (n.o.v. architect Adolphe Duvilers, 1904) en 67, elk met een houten dakstoel. Dit laatste gebouw dateert al van 1900, samen met nr. 65 en 69 (zie deze nummers) i.o.v. Georges Léonard de Saint Cyr. Dit smalle gebouw met inrijpoort diende als toegang tot de serres van die laatste, die – tot wanneer de Artanstraat werd aangelegd – zich uitstrekten tot aan de Trooststraat, nu de Thomas Vinçottestraat. Kunstschilder de Saint-Cyr had in deze straat zijn atelierwoning (zie nr. 42).


Het begin van de laan aan pare zijde werd pas tijdens het interbellum bebouwd. De hoek wordt ingenomen door een appartementsgebouw in pakketbootstijl (zie nr. 2-8), gevolgd door huizen in eclectische stijl of met invloed van de Beaux-Artsstijl. Vermelden we ook, op nr. 10, een modernistische woning ontworpen in 1954 door architect Édouard F. Gräffe (zie dit nummer).