Generaal Meiserplein

 

Bekijk de weerhouden gebouwenLigt op kruising Auguste Reyerslaan en Generaal Wahislaan. Vormt zeshoekig kruispunt waarop Eugène Plaskylaan, Leuvensesteenweg, Rogierlaan en Ernest Cambierlaan uitmonden.

Het plein ligt schrijlings op de Linthoutwijk en de Wijk van het Josaphatdal, waarvan de stratenplannen, getekend door Octave Houssa, ingenieur van de gemeentelijke dienst openbare werken, respectievelijk werden goedgekeurd bij K.B. van 24.06.1904 en 24.06.1904, en dan definitief bij K.B. van 21.04.1906, samen met die van twee andere nieuwe Schaarbeekse wijken – Monrose en Monplaisir-Helmet.

Het plein werd geopend krachtens een overeenkomst gesloten op 04.04.1907 tussen de staat en de gemeente Schaarbeek, die zich ertoe verbond het binnen de vier jaar aan te leggen. De Staat kwam tussen in de gemeentelijke uitgaven omdat het plein lag op de kruising van verscheidene wegen die behoorden tot de zogenaamde grande voirie – met name de Leuvensesteenweg en de Eugène Plaskylaan – en dus staatsdomein waren. Het aanlegplan van het plein voorzag in twee driehoekige plantsoenen en twee kleine rotondes. Het werd echter pas definitief goedgekeurd in 1912. Het plein werd na 1952 heraangelegd rond een centrale rotonde om het verkeer vlotter te doen verlopen.


In 1911 werd het plein naar Ernest Cambier vernoemd, een naam die tegelijkertijd werd gegeven aan een deel van de voormalige Hortensialaan die erop uitmondde. Hoewel die laan haar nieuwe naam behield, werd het plein omgedoopt tot Generaal Jean Meiserplein tijdens de gemeenteraadszitting van 11.05.1928; nadien werd de voornaam weggelaten. De benaming is een eerbetoon aan Jean-Baptiste Meiser (1857-1940), burgemeester van Schaarbeek tussen 1927 en 1938.

Het plein is bebouwd met gebouwen gelegen achter een achteruitbouwstrook van meestal 9,50 meter, opgelegd door de overeenkomst van 1907. Het eerste gebouw, op de hoek van de Ernest Cambierlaan en de Generaal Wahislaan, dateert uit 1922 n.o.v. architect Prosper de Meyst (zie nr. 15 van deze laan). Overeenkomstig de voorschriften voor dit huizenblok, die het “het karakter van een park met buitenhuizen” moesten verlenen (overeenkomst van 10.03.1914), ging het om een grote villa.


De andere delen van het plein werden bebouwd met hoge appartementsgebouwen. Het eerste, ontworpen in 1924 op nr. 10-12 (architect Jacques De Vlemincq), is in late eclectische stijl en heeft slechts vier verdiepingen boven een commerciële benedenverdieping. De volgende, gebouwd in de jaren 1930 en 1950, hebben een modernistische inslag; krachtens afwijkingen op de hoogtelimieten die tussen 1928 en 1936 werden toegestaan, hebben ze tot negen bouwlagen. Daaronder enkele bijna identieke gebouwen ontworpen in 1936 en 1937 door architect Robert Schaepherders op de eerste twee hoeken van het plein (zie nrs. 3 en 8-8a-8b).