Emile Wittmannstraat

De Émile Wittmannstraat verbindt de Auguste Lambiottestraat met de Rogierlaan. Ze ligt in het verlengde van de Jacques Jansenstraat en mondt uit aan het uiteinde van het Vaderlandsplein.

De straat ligt in de Josaphatwijk, waarvan het stratenplan werd getekend door Octave Houssa, ingenieur der gemeentelijke Openbare Werken, goedgekeurd bij K.B. van 10.02.1902 en definitief goedgekeurd bij K.B. van 21.04.1906, samen met drie andere nieuwe Schaarbeekse wijken – Mont-Rose, Linthout en Monplaisir-Helmet. Oorspronkelijk moest de straat het laatste stuk van de Jacques Jansenstraat vormen, maar ze werd herdoopt tijdens de gemeenteraadszitting van 03.04.1908, als eerbetoon aan Émile Wittmann (Brussel, 1836 - Schaarbeek, 1911), typograaf en gemeenteraadslid in Schaarbeek van 1885 tot 1895 en van 1900 tot 1907. De werken voor de aanleg van de straat werden in 1908-1909 uitgevoerd.

De residentiële straat werd in twee fases bebouwd. De eerste fase betrof huizen in eclectische stijl opgetrokken tussen 1907 en 1914. Sommige woningen werden als geheel gebouwd, zoals nr. 15 tot 23, in 1912 ontworpen door architect René Doom voor de coöperatie La Populaire (zie deze nummers). In de tweede fase, die liep van 1921 tot 1935, werden huizen en kleine appartementsgebouwen gebouwd, de meeste met invloed van art deco. Vermelden we daaronder de woning met atelier van de schilder Maurice Langaskens, ontworpen door architect Fernand De Pauw in 1923 (zie nr. 79). De straat heeft ook verscheidene gebouwen binnen het huizenblok die als werkplaats, opslagplaats of garage worden gebruikt. Op nr. 46, geeft een hek toegang tot achtergebouwen ontworpen als stallen en een woning in 1927. Vermelden we tot slot op nr. 75 een woning ontworpen door architect El Mostafa Belakbir (ar5 architect[s]) in 2002, met achteraan een architectuuratelier.