Onderzoek en redactie
1989-1994
Bekijk de weerhouden gebouwenVan Emile Jacqmainlaan naar Nieuwstraat, oorspronkelijk het meest noordelijk, geknikte straatgedeelte van de Nieuwstraat, in westelijke richting afbuigend naar de Lakensepoort, dat in 1620 aan het bestaande tracé werd toegevoegd.
Afgesplitst bij het doortrekken van de Nieuwstraat in rechte lijn tot het nieuwe Noordstation in 1839 (zie Nieuwstraat). Huidige benaming sinds 1851, wegens de nabijheid van de spoorlijn naar Mechelen. Bij de aanleg van de centrale lanen (1867-1871) onderbroken door de Adolphe Maxlaan en vanaf de Sint- Pietersstraat verlengd tot de Emile Jacqmainlaan, door aanhechting van een gedeelte van de Sint-Jan Nepomucenusstraat.
Van de oorspronkelijke bebouwing, eertijds een voortzetting van de voorname Nieuwstraat, rest nog slechts één verbouwde traditionele kern (nr. 23). in de loop van van de 19e eeuw geleidelijk vervangen door een sterk gediversifieerde architectuur die de evolutie van de neoclassicistische stijl weerspiegelt, waaronder een aantal rijkere burger- en herenhuizen. Heden slechts bij uitzondering bewaard en over het algemeen sterk verbouwd. Cf. nr. 10-12, 16, 20, 21 (1845) uit de eerste helft van de 19e eeuw, en de ruimere panden nr. 41 (1858; eertijds dubbelhuisopstand met balkon) en 48-50 (1843; stucdecor en mansarde van 1890). Voortzetting van de architectuur van de centrale lanen op de hoeken met de Adolphe Maxlaan en de Emile Jacqmainlaan. Voorts enkele hoge appartementsgebouwen, cf. nr. 30 (1935) en 32-34 (1931) beide door architect L. Hoebeke. Beeldbepalend «Théâtre des Variétés» in het midden van de straat.
SAB/OW17857 (1845), 15388 (1858), 17752 (1843), 15412 (1890).