Lombardijestraat

Van Savoiestraat naar Ducpétiauxlaan, kruist A. Bréartstraat. Recht tracé.

Rooilijnplan goedgekeurd bij K.B. van 27.04.1892.

Geografische benaming.

Bebouwd tussen 1897 en 1902 met eengezinswoningen of opbrengsthuizen, overwegend in eclectische stijl met polychroom parement: nr. 13 (aannemers Jean en Pierre Carsoel, 1898), nr. 23 (1903), gekenmerkt door gele bakstenen banden en I-balken, nr. 24 en 26, allebei van 1898, nr. 29 (1898), verhoogd en gewijzigd (1910), nr. 31 (arch. J. De Blois, 1898), met mooie deur, de twee laatst genoemde huizen elk bekroond door kroonlijst op klossen, nr. 34 (1898), nr. 42 (1898) en nr. 57 van 1899 (volgens De Keyser, G., 1996). Huizen met neoclassicistische inslag zijn nr. 28, op hoek met A. Bréartstraat (arch. Caron, 1900), nr. 32 (1901), gekenmerkt door doorlopende banden ter hoogte van imposten, nr. 36 (1898), met impostvenster onder rondboog, nr. 40 (1898), nr. 53 (1899), met impostvenster met glas-in-lood: irismotief; gevel met doorlopende schijnvoegen, erker (1956), nr. 60 (1898), oorspronkelijk lijst verloren, vitrine gewijzigd in garage (1983).

De hele straat heeft haar oorspronkelijk uitzicht bewaard, ondanks enkele ‘moderne' aanpassingen, zoals nr. 15 (1897), erker (1928) en gevel, oorspronkelijk bepleisterd in neoclassicistische stijl, bekleed met gele geglazuurde briketten (1949). Idem voor nr. 55 (1899), met brikettenbekleding (1964) op gevel van hetzelfde type als nr. 59 op hoek met Ducpétiauxlaan, geplaatst door zelfde eigenaar in hetzelfde jaar.

Onder de meest actieve architecten in Lombardijestraat vermelden we Edmond Le Graive en J. De Blois, die allebei vijf huizen ontwierpen tussen 1897 en 1900.