Papaverstraat

De Papaverstraat, gelegen tussen de Rogierlaan en de Generaal Wahislaan, is een korte straat die halfweg wordt gekruist door de Ernest Cambierlaan. Ze ligt in het verlengde van de Luzernestraat.

De straat ligt in de Josaphatwijk, waarvan het stratenplan werd getekend door Octave Houssa, ingenieur van de gemeentelijke Openbare Werken, goedgekeurd bij K.B. van 10.02.1902, en definitief goedgekeurd bij K.B. van 21.04.1906, samen met drie andere nieuwe Schaarbeekse wijken – Mont-Rose, Linthout en Monplaisir-Helmet. De Papaverstraat volgt gedeeltelijk het tracé van de oude chemin de Louvain [Leuvenseweg] of weg nr. 19.

Zoals die van andere straten rond het Josaphatpark herinnert haar naam, die tijdens de gemeenteraadszitting van 19.06.1908 werd goedgekeurd, aan het landelijke verleden van Schaarbeek.

Aanvankelijk moest binnen de huizenblokken in het tweede straatgedeelte een uitbreiding van het Josaphatpark komen. In 1913 besliste de gemeente echter deze uitbreiding te beperken tot aan de spoorlijn Schaarbeek-Halle, want die zou het park volledig afsnijden van een overigens te smalle verlenging. Krachtens een overeenkomst met de Belgische staat, waarvan het ontwerp op 10.03.1914 werd goedgekeurd, verkocht de gemeente Schaarbeek de bewuste huizenblokken als bouwgrond, zij het met bepaalde voorschriften voor de toekomstige eigenaars. Het geheel moest een “tuinwijk” vormen, met andere woorden, “het karakter hebben van een park met lusthuizen”. Er mochten slechts individuele of gekoppelde villa's worden gebouwd, met een streng vastgelegde gevelbreedte en een voorbouwstrook waarop eventueel een voorbouw was toegelaten.

De Papaverstraat wordt gekenmerkt door eengezinswoningen ontworpen tussen 1923 en 1934. Het eerste straatgedeelte bestaat vooral uit homogene huizenrijen die typisch voor het interbellum zijn. De halfopen villa op nr. 34 (n.o.v. architect Gustave Leemans, 1928) is dan weer kenmerkender voor de bebouwing van het tweede straatgedeelte.

Conform de bovenvermelde voorschriften bestond die uit villa's met voortuin. Nu eens in art-decostijl, zoals op nr. 46 (zie dit nummer), dan weer met art-deco-invloeden (nr. 48, n.o.v. architect J. Vandamme, 1926), inspireren ze zich vaak op de Engelse cottages, zoals op nr. 44, gekoppeld aan nr. 20 Ernest Cambierlaan (n.o.v. architect A. Van Herenthals, 1924). Aan het einde van de staat ontwierp architect Ernest Hérent tussen 1923 en 1928 voor eenzelfde opdrachtgever een imposante villa gekoppeld aan een groep van zes woningen langs de Generaal Wahislaan (zie Papaverstraat nr. 50 en Generaal Wahislaan nr. 19 tot 29).


Het enige buitenschalige bouwwerk van de straat, Résidence Viviane, werd in 1964 gebouwd (Studiekantoor Ivan Caric) op een groot braakliggend perceel (nr. 14-18).