Livornostraat

Van Goedheidstraat naar Kasteleinsstraat. Ligt op het grondgebied van Sint-Gillis, Brussel en Elsene. Alleen nr. 23 tot 147 bevinden zich op Elsene. Loopt evenwijdig aan de Louizalaan en kruist de Blanchestraat, Florencestraat, Defacqzstraat, Paul Émile Jansonstraat en Baljuwstraat vooraleer ze uitloopt in de Kasteleinsstraat.

Ze werd aangelegd volgens het Plan général d'alignement pour l'ouverture de rues et places sur le territoire compris entre l'avenue de la Cambre et les chaussées de Waterloo et de Charleroi, goedgekeurd bij K.B. van 20.02.1864.

Tot 1872 werd ze Damhouderstraat genoemd, maar bij beslissing van de Brusselse gemeentestraat werd ze op 07.06.1872 herdoopt in Livornostraat.

De straat is voornamelijk bebouwd met burgerwoningen in neoclassicistische stijl, waarvan de eerste werden gebouwd tussen 1870 en 1890. De twee huizenrijen van nr. 53 tot nr. 63 en van nr. 85 tot nr. 91 zijn bijzonder illustratief voor dit homogene karakter. In het laatste straatgedeelte bevinden zich enkele huizen in eclectische stijl uit de jaren 1890, met als mooi voorbeeld de huizenrij van nr. 135 tot nr. 143. In deze rij bevindt zich een opvallende gevel ontworpen door arch. Louis Bral (zie nr. 135-137). In 1912 bouwde architect Octave Van Rysselberghe hier zijn eigen woning op een bijzonder smal perceel (zie nr. 83). De gevel in art nouveau wordt gekenmerkt door een hoektorentje waarin zich de toegangstravee bevindt.

Het homogene karakter van de bebouwing werd doorbroken door enkele grootschalige gebouwen, onder meer op nr. 103 (ca. 1940) of nr. 105 (architect Van Brussel, 1959). Vanaf eind jaren 1950 werden aan onpare kant talrijke huizen gesloopt, waardoor het straatbeeld gewijzigd werd.