Onderzoek en redactie
2007-2009
Bekijk de weerhouden gebouwen
Van Elsense Steenweg naar Stefaniaplein. Kruist Keienveldstraat en leidt naar Lakenweversstraat.
Licht afgebogen straatgedeelte tussen Elsense Steenweg en Keienveldstraat staat reeds getekend op anoniem Plan van Brussel, Hoofdstadt van Brabant uit 1729. Weg leidde naar landhuis van zekere Moriau (de Wauthier, 1821) en heette toen rue du Champ des Cailloux (de Bouge, 1816). Naar verluidt later rue de la Pomme of rue des Pommes (Appel(s)straat) genoemd. Sinds geboorte van Leopold II (1835), genoemd naar diens eerste titel, rue du Duc de Brabant (Hertog van Brabantstraat) en sinds 1848 naar diens tweede titel Koninklijke Prins (Hainaut, M., Bovy, Ph., p. 18).
Straat verlengd tot aan toekomstige Louizalaan volgens K.B. van 28.05.1846. Eerste deel van straat rechtgetrokken en verbreed volgens K.B. van 26.04.1861.
In oorsprong zuiver neoclassicistisch straatbeeld uit de jaren 1860, met hoofdzakelijk burgerhuizen naast enkele brede herenhuizen in dezelfde stijl. Stelselmatige uitbreiding van Solvay-gebouwen en voornamelijk de bouw van kantoren op het eind van de straat hebben het homogeen uitzicht sterk geschaad.
Eerste straatdeel heeft op kruising met Elsense Steenweg nog beide neoclassicistische hoekpanden weten bewaren (zie Elsense Steenweg nr. 83 – Koninklijke Prinsstraat nr. 1 en 3 en Elsense Steenweg nr. 85 – Koninklijke Prinsstraat nr. 2). Homogeen straatzicht loopt langs onpare zijde verder, ondanks gesloopte nr. 13 en 15 (beiden van 1867). Iets verder op nr. 37 tot 41 was confiserie Antoine van laatste kwart van negentiende eeuw tot 1974 actief (zie deze nr.). Bouwblok aan pare zijde wordt op nr. 6 na (fraai, doch geïsoleerd opbrengsthuis met tussenverdieping in neoclassicistische stijl, 1873), bijna volledig ingenomen door gebouwen van nv Solvay (zie Prins Albertstraat).
Tweede straatdeel heeft op nr. 58 merkwaardig opbrengsthuis (1862) op ondiep driehoekig perceel, oorspronkelijk met drie winkelpuien, maar nu sterk verbouwd. Verder, naast bewaard gebleven neoclassicistische woningen, veel verbouwde burgerwoningen zoals nr. 79, van 1868, maar aangepast in Beaux-Artsstijl (1912), nr. 81, bewaarde karakteristieke gevel (1902), maar intern sterk verbouwd
Licht afgebogen straatgedeelte tussen Elsense Steenweg en Keienveldstraat staat reeds getekend op anoniem Plan van Brussel, Hoofdstadt van Brabant uit 1729. Weg leidde naar landhuis van zekere Moriau (de Wauthier, 1821) en heette toen rue du Champ des Cailloux (de Bouge, 1816). Naar verluidt later rue de la Pomme of rue des Pommes (Appel(s)straat) genoemd. Sinds geboorte van Leopold II (1835), genoemd naar diens eerste titel, rue du Duc de Brabant (Hertog van Brabantstraat) en sinds 1848 naar diens tweede titel Koninklijke Prins (Hainaut, M., Bovy, Ph., p. 18).
Straat verlengd tot aan toekomstige Louizalaan volgens K.B. van 28.05.1846. Eerste deel van straat rechtgetrokken en verbreed volgens K.B. van 26.04.1861.
In oorsprong zuiver neoclassicistisch straatbeeld uit de jaren 1860, met hoofdzakelijk burgerhuizen naast enkele brede herenhuizen in dezelfde stijl. Stelselmatige uitbreiding van Solvay-gebouwen en voornamelijk de bouw van kantoren op het eind van de straat hebben het homogeen uitzicht sterk geschaad.
Eerste straatdeel heeft op kruising met Elsense Steenweg nog beide neoclassicistische hoekpanden weten bewaren (zie Elsense Steenweg nr. 83 – Koninklijke Prinsstraat nr. 1 en 3 en Elsense Steenweg nr. 85 – Koninklijke Prinsstraat nr. 2). Homogeen straatzicht loopt langs onpare zijde verder, ondanks gesloopte nr. 13 en 15 (beiden van 1867). Iets verder op nr. 37 tot 41 was confiserie Antoine van laatste kwart van negentiende eeuw tot 1974 actief (zie deze nr.). Bouwblok aan pare zijde wordt op nr. 6 na (fraai, doch geïsoleerd opbrengsthuis met tussenverdieping in neoclassicistische stijl, 1873), bijna volledig ingenomen door gebouwen van nv Solvay (zie Prins Albertstraat).
Tweede straatdeel heeft op nr. 58 merkwaardig opbrengsthuis (1862) op ondiep driehoekig perceel, oorspronkelijk met drie winkelpuien, maar nu sterk verbouwd. Verder, naast bewaard gebleven neoclassicistische woningen, veel verbouwde burgerwoningen zoals nr. 79, van 1868, maar aangepast in Beaux-Artsstijl (1912), nr. 81, bewaarde karakteristieke gevel (1902), maar intern sterk verbouwd
of nr. 83, in oorsprong n.o.v. arch. Henri Beyaert, maar volledig verbouwd door arch. Viérin in 1932. Het ernaast liggende herenhuis van 1864 (nr. 85) werd vanaf 1959 onherkenbaar verminkt, waarbij fraaie koetshuis en stallingen n.o.v. arch. Paul Saintenoy (1899) werden gesloopt.
Andere gebouwen werden dan weer onzorgvuldig gerenoveerd, zoals nr. 91 en 93, geheel van twee neoclassicistische woningen met symmetrische compositie, 1862, maar ontdaan van voornaamste stuukwerk. Aan de overzijde werden twee fraaie neoclassicistische herenhuizen van 1861 en 1856 vervangen door nr. 96-102, voormalige kantoren van Federale Dienst voor Sociale Zekerheid (arch. Jacques en Yvan Obozinsky, 1954-56). Ook het kantoorgebouw op Koninklijke Prinsstraat nr. 108 – Stefaniaplein nr. 20 –Wollendriestorenstraat nr. 2 vervangt een geheel van drietal neoclassicistische gebouwen van 1872, waaronder fraai sluitstuk van Stefaniaplein (nr. 20) bestaande uit benedenverdieping met doorlopende schijnvoegen en op verdiepingen monumentale pilasters onder groots fronton.
Bronnen
Archieven
GAE/OW Historique des rues (1925).
GAE/OW Historique des rues (1925).
GAE/OW 257.
GAE/DS 6: 257-6; 13: 257-13; 15: 257-15; 58: 257-58; 79: 257-79; 81: 257-81; 83: 257-83; 85: 257-85; 91, 93: 257-91-93; 96-102: 257-96-102; Stefaniaplein 20: 283-20; Wollendriestorenstraat 2: 157-2; Koninklijke Prinsstraat 108: 257-108.
Publicaties en studies
HAINAUT, M., BOVY, Ph., Porte de Namur, Gemeente Elsene, Brussel, 2000 (À la découverte de l'histoire d'Ixelles, 7), pp. 18-20.
LE ROY, P., Monographie de la commune d'Ixelles, Imprimerie Générale, Brussel, 1885.
GAE/DS 6: 257-6; 13: 257-13; 15: 257-15; 58: 257-58; 79: 257-79; 81: 257-81; 83: 257-83; 85: 257-85; 91, 93: 257-91-93; 96-102: 257-96-102; Stefaniaplein 20: 283-20; Wollendriestorenstraat 2: 157-2; Koninklijke Prinsstraat 108: 257-108.
Publicaties en studies
HAINAUT, M., BOVY, Ph., Porte de Namur, Gemeente Elsene, Brussel, 2000 (À la découverte de l'histoire d'Ixelles, 7), pp. 18-20.
LE ROY, P., Monographie de la commune d'Ixelles, Imprimerie Générale, Brussel, 1885.
Tijdschriften
DELABY, E., 'Les personnalité inhummées au cimetière d'Ixelles', Mémoire d'Ixelles, 20, 1985, s.p.
'Immeuble rue Prince royal', Le Document, 8, 1934, p. 112.
Kaarten / plannen
DE BOUGE, Plan topographique de la Ville de Bruxelles et de ses faubourgs, publié pour 1816, Brussel, 1816.
DE WAUTHIER, G., Carte manuscrite de Wauthier, Bruxelles et ses environs en 1821, Bruxelles, 1821.
DE BOUGE, Plan topographique de la Ville de Bruxelles et de ses faubourgs, publié pour 1816, Brussel, 1816.
DE WAUTHIER, G., Carte manuscrite de Wauthier, Bruxelles et ses environs en 1821, Bruxelles, 1821.