Armand Campenhoutstraat

 

Bekijk de weerhouden gebouwenVan Kasteleinsplein naar Tenbosstraat. Doorkruist Wethoudersstraat en Washingtonstraat.

Net als de andere straten van de wijk maakt ze deel uit van het Plan Général d'alignement pour l'ouverture de rues et places sur le territoire compris entre l'avenue du Bois de la Cambre et les chaussées de Waterloo et de Charleroi, of het plan van de zogenaamde Tenboswijk.

De oorsprong van de straatnaam is onduidelijk. Volgens één hypothese zou de gemeente de straat hebben genoemd naar François Van Campenhout (1779-1848), componist van het Belgische volkslied (GAE/OW Historique des rues (1925). In het begin van de 19e eeuw wijzigde de componist zijn naam door de ‘van' weg te laten. Gezien deze naam al werd gebruikt voor een andere straat in Brussel, zou de gemeente de voornaam hebben gewijzigd in Armand in plaats van François. Dit kan merkwaardig lijken, maar de huidige Simonisstraat in dezelfde wijk, heette vroeger Jennevalstraat, naam van de tweede auteur van het volkslied. Volgens een andere theorie zou Armand Campenhout de voormalige eigenaar zijn die zijn gronden afstond om de straat aan te leggen. (À la découverte de l'histoire d'Ixelles, le quartier Ten Bosch, september 1999, p. 12).

De straat werd bebouwd tussen 1896 en 1912, en dan vooral tussen 1900 en 1904. De huizen in eclectische stijl bepalen het straatbeeld. Talrijke gevels in baksteen of witsteen met hardstenen of witstenen banden, onder meer nr. 4 (1901), nr. 55 (ca. 1900), nr. 59 (naar ontwerp van architect Fernand Discailles, 1902, op het kruispunt met de Washingtonstraat; de gevel vertoont een hoek om aan te sluiten bij het tracé van de straat), nr. 61 (ca. 1900), nr. 91 en 93 (geheel van twee huizen in eclectische stijl met sgraffiti in de boogvelden).
Talrijke per twee of drie gekoppelde huizen, zoals het geheel naar ontwerp van architect J. Dierickx van 1901 en 1902 (zie nr. 12 tot, nr. 20 tot 24 en nr. 26 tot 28).

Huizen in neoclassicistische stijl zijn in deze straat zeldzamer dan in de rest van de wijk, gezien ze later bebouwd werd. Niettemin zijn er enkele voorbeelden zoals nr. 18 (zie dit nr. ); rij kleine huizen op nr. 35 (1900), 37 en 39; geheel van drie huizen op nr. 36, 38, 40 (1895); nr. 43 met mooie gevel met elementen in gekleurd aardewerk en glas-in-lood (1896); nr. 57 met neoclassicistische inslag en atypische compositie door aannemer Désir, 1900. Aan onpare kant bevinden zich twee buitenmaatse gebouwen: nr. 23-25 gebouwd in de jaren 1990, en een appartementsgebouw op nr. 77-85, in 1969 ontworpen door het bureau ‘AUA' (Jean-Pierre Blondel-Robert Courtois).