Typologie(ën)
beeldhouwwerk en herdenkingsmonument
Ontwerper(s)
Maurice HOUYOUX – architect – 1949
Joseph DIONGRE – architect – 1949
Juridisch statuut
Ingeschreven in de wettelijke inventaris op 19 augustus 2024
Dit (deze) goed(eren) bezit(ten) de volgende waarde(n)
- Artistiek Het ontwerp van een onroerend goed (gebouw) door een gerenommeerde kunstenaar (architect) kan maar zeer zelden als criterium worden beschouwd. Om het belang van de selectie van dit onroerend goed te beoordelen, en de plaats dat het inneemt in het oeuvre van een kunstenaar (architect), is dit een criterium dat moet worden afgewogen met de architectonische kwaliteit (compositie en interne structuur), de uitvoering (materialen, technische beheersing), de plaats in de architectuurgeschiedenis dewelke een getuigenis zijn van een fase of aspect van landschapsarchitectuur of de bouwkunst in het verleden. Zodoende gelden koppelingen naar volgende criteria: zeldzaamheid (typologie, stijl, materiaalgebruik, bronnen), representativiteit (idem) en integriteit (idem + kwaliteit van uitvoering).
- Esthetisch Het onroerend goed heeft een esthetische waarde als het de waarnemer zintuigelijk prikkelt op een positieve manier (‘ervaring van schoonheid). Historisch gezien werd deze waarde aangewend om waardevolle natuurlijke of semi-natuurlijke gebieden aan te duiden, maar het kan ook gelden voor grote gehelen van gebouwen in een stedelijk gebied, met of zonder natuurlijke elementen, of monumenten die het stadslandschap markeren. Automatisch dringt een afweging met andere waarden zich op, de artistieke in de eerste plaats, maar ook de landschappelijke (integratie van het werk in het stedelijk landschap, oriëntatiepunten in de stad) en stedenbouwkundige waarde (spontane of rationele stedelijke gehelen), en dienen koppelingen naar selectiecriteria worden gemaakt: representativiteit, ensemblewaarde en contextuele waarde. Criteria die met andere (met name artistieke) criteria moeten worden gecombineerd.
- Historisch Het onroerend goed heeft een historische waarde als het getuigt van een bijzondere periode in de geschiedenis van de streek of de gemeente, of als bijzonder belangrijke ouderdom en zeldzame ontwikkeling voor een periode (bv. tuinstad die representatief is voor een bouwwijze die werd toegepast in het kader van de grote bouwcampagnes na de Tweede Wereldoorlog; dorpskernen die de eerste gegroepeerde bouwwerken van de gemeenten van de tweede ring illustreren; Hallepoort als overblijfsel van de tweede omwalling; enz.), of als getuigenis van een bepaalde stedelijke (en/of landschappelijke) ontwikkeling van de stad (bv. gebouwen aan de centrale boulevards of in de Leopoldswijk), of wanneer het een band vertoont met een belangrijke historische figuur - met inbegrip van persoonlijke huizen van architecten en kunstenaarsateliers (b.v. het geboortehuis van Constantin Meunier, het huis van Magritte), of in verband kan worden gebracht met een belangrijke historische gebeurtenis (b.v. huizen van de wederopbouw na het bombardement van 1695, Congreskolom), of een typologische representativiteit vertoont die kenmerkend is voor een commerciële of culturele beroepsactiviteit (bv. kerken, bioscopen, industriële architectuur, apotheken).
Onderzoek en redactie
2005-2006
id
Urban : 15955
Beschrijving
Monument in samengestelde steen met bronzen elementen n.o.v. arch. Maurice Houyoux en Joseph Diongre, 1949 (tevens plaatsingsdatum).
De dichter Odilon-Jean Périer (1901-1928) woonde in Defacqzstraat 50, en daarna in Louizalaan 268. Het monument biedt de bezoeker een meditatieruimte betegeld met grote vierkante plavuizen en bestaande uit een lange bank en een kleine fontein met strakke lijnen: wijd uitlopende sokkel en cirkelvormig bekken waaruit zuiltje oprijst. Geheel voorzien van verzen van de dichter. Op de bank: “qui m'écoute chanter me garde de mourir” [vrije vertaling: Wie me hoort zingen weerhoudt me te sterven]. Op het bekken: “je t'offre un verre d'eau glacée n'y touche pas distraitement il est le prix d'une pensée sans ornement” [vrije vertaling: Ik geef je een koud glas water, drink het niet onoplettend leeg, het is de prijs van een gedachte zonder franje].
De dichter Odilon-Jean Périer (1901-1928) woonde in Defacqzstraat 50, en daarna in Louizalaan 268. Het monument biedt de bezoeker een meditatieruimte betegeld met grote vierkante plavuizen en bestaande uit een lange bank en een kleine fontein met strakke lijnen: wijd uitlopende sokkel en cirkelvormig bekken waaruit zuiltje oprijst. Geheel voorzien van verzen van de dichter. Op de bank: “qui m'écoute chanter me garde de mourir” [vrije vertaling: Wie me hoort zingen weerhoudt me te sterven]. Op het bekken: “je t'offre un verre d'eau glacée n'y touche pas distraitement il est le prix d'une pensée sans ornement” [vrije vertaling: Ik geef je een koud glas water, drink het niet onoplettend leeg, het is de prijs van een gedachte zonder franje].
Bronnen
Archieven
DEROM, P. (dir.), Les sculptures de Bruxelles, Galerie Patrick Derom – Pandora, Brussel – Antwerpen, 2000, p. 226.
DEROM, P. (dir.), Les sculptures de Bruxelles. Inventaire. Catalogue raisonné, Galerie Patrick Derom, Brussel, 2002, p. 68.
GOFFIN, J., Sur les pas des écrivains à Bruxelles. Guide, Octogone, Brussel, 1998, pp. 59-60.
Websites
http://www.brusselsremembers.irisnet.be
DEROM, P. (dir.), Les sculptures de Bruxelles, Galerie Patrick Derom – Pandora, Brussel – Antwerpen, 2000, p. 226.
DEROM, P. (dir.), Les sculptures de Bruxelles. Inventaire. Catalogue raisonné, Galerie Patrick Derom, Brussel, 2002, p. 68.
GOFFIN, J., Sur les pas des écrivains à Bruxelles. Guide, Octogone, Brussel, 1998, pp. 59-60.
Websites
http://www.brusselsremembers.irisnet.be
