Louizalaan

Van Louizaplein naar het Terkamerenbos. In het eerste gedeelte, de zogenaamde ‘flessenhals', ligt enkel het wegdek op Brussels grondgebied. De gebouwen zelf staan op het grondgebied van Sint-Gillis (nr. 1 tot 53, 2 tot 22) en Elsene (nr. 24 tot 52).

Vanaf Stefaniaplein volledig op Brussels grondgebied en 2412 m lang en 55 m breed. Het eerste gedeelte na het Stefaniaplein (1552 m) is rechtlijnig. Op 2/3 van haar parcours buigt ze 20° af om de verbinding te maken met de ingang van het Terkamerenbos (750 m). Deze afwijking wordt opgevangen door een rotonde. Over haar hele tracé kruist de laan aan weerszijden een vijftiental straten. Behalve de Vleurgatsesteenweg, die al bestond voor de aanleg van de laan, loopt geen enkele straat aan weerszijden door. Rechts van het halfcirkelvormige plein voor het Terkamerenbos, heeft de Louizalaan een verlenging (nr. 535 tot 587), in de vorm van een doodlopende privéstraat, die bekend staat als ‘Bossquare' of ‘Miljonairssquare'.

Met de aanleg en annexatie van de Louizalaan in 1864, wilde het gemeentebestuur eerst en vooral Brussel een nieuwe promenade geven met als eindpunt het Terkamerenbos. Promenades waren sinds het einde van de 18e eeuw in Europa erg in trek. In Brussel had de voordien populaire Groendreef door de bouw van het Noordstation en de industrialisatie die dat met zich meebracht, haar charme verloren. Anderzijds wilde Brussel, in navolging van de Leopoldswijk, een nieuwe wijk aanleggen voor de welgestelde burgerij, voor wie er te weinig ruimte was in de oude binnenstad.