Veronesestraat

Van Margaretasquare naar Kortenberglaan. In het midden doorsneden door Franklinstraat. Aan pare kant vertrekken de Standaardstraat en Tintorettostraat.

Aangelegd volgens het rooilijnenplan van de Noord-Oostwijk, ontworpen door architect Gédéon Bordiau en goedgekeurd bij K.B. van 20.12.1875. Net als de naburige straten is de straat niettemin alleen in stippellijn aangeduid op het plan van Brussel in 1881 opgesteld door het Institut cartographique militaire en 1881.

Zoals veel straten in het zuidoostelijke gedeelte van de wijk is de straat vernoemd naar een groot schilder. De naam werd goedgekeurd bij de collegebesluiten van de Stad Brussel van 14.04.1877 en 15.05.1877 en refereert aan Paolo Veronese, schilder van de Venetiaanse school in de renaissance.

De straat is bebouwd met huizen in eclectische stijl en met neoclassicistische inslag, meestal ontworpen tussen 1893 en 1900.


In het begin van de straat bevindt zich een geheel in eclectische stijl met art-nouveauelementen en met handelsruimte op de benedenverdieping, in 1898 ontworpen door architect Gaspard Devalck (zie nr. 5-7, 9, 13-15). De andere handelsruimten bevinden zich meestal op de hoeken.

In 1899 ontwierp architect Théo Van Mol voor de dramaturg en dichter Iwan Gilkin een huis in eclectische stijl met verzorgde details in art nouveau (zie nr. 73). Dezelfde stijl is ook terug te vinden in de details van het huis dat in 1898 werd ontworpen door architect Louis Berden (zie nr. 67).

De nr. 83 tot 87 op de hoek met de Kortenberglaan aan onpare kant, maakten vroeger deel uit van zeven huizen, in 1895 ontworpen voor dezelfde eigenaar. De twee identieke arbeiderswoningen op nr. 2 en 4, grenzend aan Margaretasquare, dateren van 1893. Nr. 4 werd in 1925 verbouwd in Beaux-Artsstijl, door architect en landmeter A. Beniest. Sommige gebouwen, zoals nr. 19, 20 en 79, hebben achteraan of opzij bijgebouwen met opslagruimte of atelier.


In het eerste straatgedeelte aan onpare kant bevindt zich een basisschool die in 1902 werd ontworpen door architect Théo Serrure (zie nr. 21). Ze loopt door tot in de Correggiostraat.

De oorspronkelijke bebouwing van het laatste straatgedeelte aan pare kant werd vervangen door twee gebouwen in modernistische stijl.


Op nr. 48, op de hoek met Tintorettostraat nr. 1 werden in 1975 vier huizen in neoclassicistische stijl, in 1895 als geheel ontworpen met Tintorettostraat nr. 3, vervangen door een hotel ontworpen door het bureau Études Génie civil et Architecture. In 1970 had architect Jacques Dolphyn voor deze hoek een interessant appartementsgebouw ontworpen, met een gevel met uitspringende elementen, dat echter nooit werd gebouwd.


Op nr. 58, op de hoek met de Kortenberglaan nr. 116, ontwierp architect Marcel Uyttenhove in 1958 het Centre médical Fulton, gesloopt in 2009. Het gebouw, een combinatie van gezondheidscentrum en woning, maakte ingenieus gebruik van het nochtans moeilijke terrein. Het lange en smalle gebouw was bekleed met witsteen en had oorspronkelijk vier verdiepingen in de Veronesestraat en in de Kortenberglaan drie uitkragende verdiepingen, bekroond met een terras dat deels overdekt was met een vlakke luifel die een pergola vormde. In de Veronesestraat werd een smalle travee verlicht door in beton gevatte glastegels. De glooiing van het terrein bood de architect de mogelijkheid om in de Veronesestraat een eerste bouwlaag met dienstruimten onder te brengen – garage en conciërgewoning. Op de benedenverdieping en de eerste verdieping bevond zich de kliniek. Op de twee volgende verdiepingen lag het grote duplexappartement van de directeur, met ingang in de Veronesestraat. Het gebouw dat al was gewijzigd met een houten verhoging, moest plaats maken voor een kantoorgebouw ontworpen door het architectenbureau Jaspers & Eyers.