Middaglijnstraat

Van Queteletplein naar Haachtsesteenweg.

Tot 1838 Observatoriumstraat (rue de l'Observatoire) genoemd; haar huidige benaming dankt ze aan het feit dat haar tracé in de as van de middaglijn van het voormalige Observatorium werd aangelegd.

De opening van de straat vond overigens in dezelfde periode plaats als de bouw van het Observatorium, op het einde van het Hollands Regime.

Ten laatste in 1860 was de straat volledig bebouwd; de eerste, neoclassicistisch geïnspireerde panden dateren al van de jaren 1830-1840. Ondanks de latere toevoeging van een balkon, erker of decoratief stucwerk of de verhoging van de gevel met een verdieping zijn de woningen - waaronder talrijke herenhuizen - vóór het kruispunt met de Dwarsstraat in hun geheel goed bewaard gebleven; zie nr. 24, 28, 42, 46, 48 en 88 evenals nr. 54 tot 58, panden met woon- en handelsfunctie die hun oude winkelpuien en houten deuren met paneeldecoratie en smeedijzerwerk hebben behouden (1841). Enkele woningen met parement in baksteen of grondig verbouwde begane grond. Sommige huizen werden afgebroken om plaats te maken voor appartementsgebouwen (zie Queteletplein nr. 1) of kantoren (nr. 23-25).

Onder de recentere architectuur: nr. 77-79 n.o.v. arch. P. COLPAERT en DEGEN voor de Naamloze Vennootschap van de Goedkope Woningen (1981-1986); nr. 100: gebouwencomplex dat tot de kliniek Sint-Etienne behoort, drie volumes die zich binnen het bouwblok uitstrekken tot aan de Molenstraat volgens omgekeerd U-plan, n.o.v. J. WOESTYN (1959). Gevel in natuursteen en synthetische kwartssteen, afgewisseld door vensterregisters, die de dragende structuur en het gewapende beton zichtbaar laten. Verhoging van de rechtervleugel in 1961 en uitbreiding naar de Molenstraat, nieuwe uitbreidingen in 1975.

Op de hoek met het Queteletplein bronzen oorlogsmonument van G. CHARLIER, getekend en gedateerd 1917.