Paul Emile Jansonstraat

 

Bekijk de weerhouden gebouwenVan Louizalaan naar Faiderstraat. Doorkruist Livornostraat. Ligt op het grondgebied van Brussel en Elsene.

De straat werd in twee fasen aangelegd. Het eerste gedeelte op Brussel (tussen Louizalaan en Livornostraat) werd goedgekeurd bij K.B. van 26.02.1868. Het tweede gedeelte op Elsene (tussen Livornostraat en Faiderstraat) werd goedgekeurd bij K.B. van 23.05.1899.

De straat heette aanvankelijk ‘rue de la Tenderie' [Vogelvangstraat] (Duquenne, X, p. 90) en werd in 1894 omgedoopt tot Turijnstraat. Na de Tweede Wereldoorlog werd ze genoemd naar Paul Émile Janson (Mémoire d'Ixelles, 29, 1988, p. 8) die op het nr. 19 van de straat heeft gewoond. Deze op 30.05.1872 in Brussel geboren advocaat werd in 1910 parlementsafgevaardigde, was van 1935 tot 1936 senator en was van 1937 tot 1938 eerste minister. Hij stierf in 1944 in het concentratiekamp Buchenwald.

De straat werd tussen 1899 en 1910 bebouwd met luxueuze burgerwoningen in eclectische stijl met neoclassicistische inslag. Ze vormen bijzonder homogene huizenrijen (zie huizenrijen van nr. 22 tot nr. 30 en van nr. 11 tot nr. 39). Al deze huizen hebben een stenen erker en zijn gebouwd in gelijkaardige materialen: hardsteen voor de sokkel, de erker, de vensteromlijstingen en de decoratieve elementen en witsteen voor het parement. Sommige gevels hebben ook gelijkaardige decoratieve elementen.

Dit homogene karakter is grotendeels te danken aan het feit dat de meeste huizen ontworpen werden door de aannemers en vastgoedmakelaars Jean en Pierre Carsoel. De gebroeders Carsoel waren oorspronkelijk gespecialiseerd in de houthandel en legden zich daarna toe op het ontwerpen en uitvoeren van talrijke huizen in de wijk (ze noemden zichzelf ‘entrepreneurs Quartier Louise'). Hun kantoor bevond zich in de Florencestraat. Hun schrijnwerkersatelier was aanvankelijk gevestigd in de Veydtstraat en werd later verhuisd naar nieuwe lokalen in de Faiderstraat. Onder de door de gebroeders Carsoel gebouwde huizen zijn er meerdere met identieke gevels aan weerszijden van de straat (zie onder meer nr. 21 en nr. 30; nr. 17 en nr. 28 en 35). De gevels die niet door deze aannemers werden ontworpen (zie bijvoorbeeld nr. 42) vertonen min of meer dezelfde stijl, met soms een afwijkende asymmetrische compositie (zie nr. 32) of een opmerkelijk hoofdgestel (zie nr. 40).

Het huis van Paul Hankar van 1899 is het enige gebouw in art nouveau (zie nr. 23-25). De gevel werd echter in 1920 gewijzigd door architect-landmeter Victor Rosy, die het oorspronkelijke balkon verving door een houten erker.