Mimosasstraat

 

Bekijk de weerhouden gebouwenDe Mimosasstraat is een lichtjes gebogen verkeersweg parallel aan de Lambermontlaan die de Blauweregenlaan met de Penseestraat verbindt. Ze kruist de Kapucijnenbloemlaan, de Heliotropenlaan en de Hyacintenlaan.

De laan ligt in de Josaphatwijk, waarvan het stratenplan werd getekend door Octave Houssa, ingenieur der gemeentelijke Openbare Werken, goedgekeurd bij K.B. van 10.02.1902 en definitief goedgekeurd bij K.B. van 21.04.1906, samen met drie andere nieuwe Schaarbeekse wijken – Mont-Rose, Linthout en Monplaisir-Helmet. Samen met de andere verkeerswegen gelegen tussen de Lambermontlaan en de Gustave Latinislaan vormt ze de zogenoemde Bloemenwijk, die oorspronkelijk een “tuinwijk” met woningen met een voortuintje moest worden.

De wegenwerken voor deze wijk werden rond 1913 uitgevoerd, maar als gevolg van de Eerste Wereldoorlog kon er niet worden gebouwd. De bebouwing dateert van na de oorlog en was onderworpen aan hetzelfde differentiële bouwreglement als dat uitgevaardigd voor tuinwijk Terdelt, die net ten noorden van de Bloemenwijk ligt. Dit reglement werd aangenomen door de gemeenteraad van 12.10.1920 en goedgekeurd bij K.B. van 25.02.1922. Het voorzag in een strook onderworpen aan de erfdienstbaarheid non aedificandi voor tuintjes afgesloten door een haag met blijvend groen of door hekwerk in hout of ijzer. In de wijk mochten uitsluitend woningen worden gebouwd, in reeksen van ten hoogste vijf aaneenpalende huizen, met ertussen een ruimte van minstens tien meter. De gebouwen moesten een esthetisch karakter hebben, met gevels opgetrokken in de blote materialen of bedekt met een bekleding in simili-steen en die maximum een meter in het tuintje uitstaken. In de Mimosasstraat werden verscheidene afwijkingen toegestaan op het maximale aantal aaneenpalende huizen.

De straat heette aanvankelijk Begoniastraat maar werd tijdens de gemeenteraadszitting van 19.06.1908 tot Mimosasstraat herdoopt, een naam die, zoals die van andere straten rond het Josaphatpark, aan het plattelandsverleden van Schaarbeek herinnert.


De residentiële laan is bebouwd met woningen met twee of drie gevels: villa's, huizen en kleine appartementsgebouwen die voor het merendeel werden ontworpen tussen 1922 en 1938, alsook tussen 1947 en 1956. Dankzij het strenge bouwreglement heeft de laan een homogeen karakter die nog wordt versterkt door de aanwezigheid van bijzonder homogene huizenrijen: die van nr. 2 tot nr. 8 - 2 en 4 (n.o.v. architect Émile Henry, 1923), 6 (n.o.v. architect Antoine Dehaen, 1922), 8 (n.o.v. architect Jean Teughels, 1924) – en die gevormd door nr. 82 en 84 (n.o.v. architect Antoine Dehaen, 1925 en 1926), alsook 86 en 88 (n.o.v. architect Clément Huberty, 1924 en 1925). De meeste gebouwen zijn in art-decostijl, zoals nr. 38 (1935), 57 en 59 (n.o.v. architect Antoine Dehaen, 1928), alsook 69 (n.o.v. architect Louis Leemans, 1932). Sommige hebben een pittoresk karakter, zoals nr. 29 (1928) en 34 (1935). Architect Antoine Dehaen ontwierp een aanzienlijk aantal woningen in de straat, waaronder zijn persoonlijke woning op nr. 6. Vermelden we ten slotte een grote villa van de architecten Adrien en Yvan Blomme (zie nr. 44-44a).