Van Schoorstraat

 

Bekijk de weerhouden gebouwenDe lange en rechte Van Schoorstraat verbindt de Paleizenstraat met het Stephensonplein. Ze wordt na twee derden onderbroken door de Paviljoenstraat.

De Van Schoorstraat werd in twee fases aangelegd. Op 20.08.1866 machtigde een koninklijk besluit Adolphe Clabos en Edouard Duboccage, twee private eigenaars, om op hun terreinen de Van Schoorstraat en de Vanderlindenstraat aan te leggen, met een breedte van veertien meter, tussen de Paleizenstraat en de Paviljoenstraat. De verlenging van de Van Schoorstraat tot aan het Stephensonplein vond plaats in het kader van de aanleg van de Sint-Felixwijk, gelegen tussen de Paviljoenstraat, de François-Joseph Navezstraat en de Luxemburg-spoorlijn. Deze wijk werd aangelegd op initiatief van vastgoedmaatschappij Participation Saint-Félix, eigenares van de meeste terreinen op deze plaats. Na verscheidene ontwerpen, waaronder een ontwerp uit 1876 getekend door meetkundig schatter Paul Dejaer, werd het definitieve plan, dat in 1880 werd getekend door gemeentelijk ingenieur Bouchez, goedgekeurd tijdens de zittingen van het gemeentecollege van 18.01.1881 en 31.01.1882, en dan bij K.B. van 13.12.1883. Naast de verlenging van de Van Schoorstraat en de Vanderlindenstraat voorzag dit plan ook in de aanleg van de James Wattstraat, de eerste helft van de Stephensonstraat en het Stephensonplein. De maatschappij stond in voor het aanaarden, de riolering en de bestrating van de nieuwe wegen, waarvan ze de wegbaan gratis aan de gemeente afstond. De wegenwerken voor de wijk werden in 1884 voltooid.

De straat is vernoemd naar de politicus Joseph Van Schoor (Brussel, 1806-1895), senator en bestuurder van de Université Libre de Bruxelles.

De Van Schoorstraat vertoont een hoofdzakelijk neoclassicistische residentiële bebouwing, zoals nr. 116 (1893). Tal van gebouwen vormen een geheel, zoals nr. 58-60 tot 70 (zie nr. 62 tot 68), ontworpen in 1886; veel gebouwen werden herbekleed. In de straat bevinden zich ook verscheidene huizen in eclectische stijl, zoals nr. 23, 25 en 27 (1889), de laatste twee ontworpen i.o.v. schrijnwerker-aannemer H. Hannaerts. Die gaf ook opdracht tot nr. 86 en 88 (1901), achter één symmetrische gevel en met een werkplaats achteraan. Er werden ook talrijke werkplaatsen en fabrieken gebouwd, hoofdzakelijk binnen het huizenblok. Vermelden we een marmerslijperij op nr. 90 (1921) i.o.v. Nicolas Hannaerts, een werkplaats voor grafbeeldhouwwerken en -monumenten uit 1901 (zie nr. 84), en chocolaterie-confiserie Senez-Sturbelle op de hoek met de Paviljoenstraat (zie nr. 61-61a Van Schoorstraat – 63 Paviljoenstraat). Verscheidene gebouwen aan het begin van de straat werden tijdens de bombardementen van mei 1944 vernield.