Van Campenhoutstraat

Van Margaretasquare naar Notelaarsstraat. Doorkruist door Eedgenotenstraat en Keizer Karelstraat. De Troonsafstandsstraat komt er op uit.

Aangelegd volgens het rooilijnenplan van de Noord-Oostwijk ontworpen door architect Gédéon Bordiau en goedgekeurd bij K.B. van 20.12.1875. Het tracé van haar eerste twee straatgedeelten is opgenomen in het plan van Brussel dat in 1881 door het Institut cartographique militaire werd opgesteld.
Voorbij de Keizer Karelstraat is de straat aangegeven in stippellijn, ter hoogte van het kerkhof van de Leopoldswijk dat gelegen was tussen de Notelaarsstraat en de Keizer Karelstraat. Hoewel er sinds 1877 geen begrafenissen meer plaatsvonden, werd het kerkhof pas ontruimd tussen 1890 en 1893 toen ook de graafwerken voor de nieuwe straten begonnen.
 
Net als de meeste straten in de wijk kreeg de straat een naam die verwijst naar de geschiedenis van ons land. Bij de collegebesluiten van de Stad Brussel van 14.04 en 15.05.1877 werd ze genoemd naar François Van Campenhout, die in 1830 de Brabançonne, het Belgische volkslied, componeerde.

De straat is overwegend bebouwd met huizen in eclectische stijl of met neoclassicistische inslag, ontworpen tussen 1894 en 1905.

Ze telt meerdere huizen met art-nouveauelementen ontworpen door de architecten Armand Van Waesberghe (zie nr. 26), William Jelley (zie nr. 27), Gustave Strauven (zie nr. 51) en Édouard Ramaekers (zie nr. 55). In 1900 ontwierp architect Guillaume Löw hier drie huizen met neoclassicistische inslag: zijn eigen woning (zie nr. 63) en twee identieke huizen met grote stallingen in het achterhuis (zie nr. 16).

Het perceel op nr. 34 dat in 1899 aan straatzijde werd bebouwd met een koetshuis en een omheiningsmuur, hoort bij het nr. 29 van de Brabançonnelaan, dat in hetzelfde jaar werd ontworpen door architect Édouard Elle voor A. Dufourny, hoofdingenieur en directeur van Bruggen en Wegen.

Het tweede straatgedeelte aan onpare kant is bebouwd met het lyceum La Retraite, voormalig pensionaat van de Dames de la Retraite du Sacré-Cœur (zie Eedgenotenstraat nr. 70).

De oorspronkelijke bebouwing van de straat is vrijwel intact, met uitzondering van een appartementsgebouw aan pare kant op de hoek met de Margaretasquare nr. 1 (architecten F. C. L. De Saeger en E. C. Henry, 1968) en een huis dat in 1933 grondig werd verbouwd (zie nr. 22).