Remi Fraeymanstraat

Korte rechte straat van de Kellestraat naar de David Van Beverstraat. Haar naam verwijst naar een Belgische soldaat die in 1914 in de oorlog sneuvelde.

De geschiedenis van deze straat is grotendeels verbonden met de bouw van de fabriek Tackels in 1908. Toen werd een lang industrieel bakstenen gebouw haaks op de voormalige sentier n°23 [pad nr. 23], de huidige David Van Beverstraat, gebouwd. Deze fabriek besloeg vrijwel de hele onpare kant van de straat. Op het centrale gedeelte bevond zich de woning van de industrieel Pierre Tackels die uitgeeft op de Pierre Delacroixstraat (zie Pierre Delacroixstraat nr. 6-10).


Deze industriële activiteit werd hier ongeveer vijftien jaar uitgeoefend. Vanaf 1923 zal projectontwikkelaar en eigenaar Laurent Crombé het gebouw in kavels verdelen en trachten te verbouwen tot woningen. Zodoende werd het geheel gevormd door het opbrengsthuis in de Kellestraat nr. 67-69 en aansluitende woningen van nr. 1 tot 11 in de R. Fraeymanstraat gebouwd volgens een bouwvergunning van 1925 n.o.v. architect C. Blantrix (?). Dezelfde bouwvergunning heeft eveneens betrekking op een te bouwen geheel van zeven woningen in de Kellestraat nr. 92 tot 102-104 (zie deze straat). Voordien had L. Crombé de voormalige conciërgewoning van de Fabriek Tackels en de oostelijke uiteinde van de fabrieksingang verbouwd tot twee volwaardige woningen (zie David Van Beverstraat nr. 27, 29). In 1923, laat L. Crombé een geheel van zeven werkmanswoningen bouwen (nr. 23 tot 31).


Deze vastgoedoperatie liep waarschijnlijk samen met de aanleg en/of verbreding van de Rémi Fraeymanstraat. Op de plannen bij de bouwvergunning met betrekking tot de bouw van het geheel van zeven woningen van nr. 23 tot 31 geeft een situatieplan de straat dan nog het statuut van een ‘rue projetée' [te voorziene straat] aan. Waarschijnlijk werd de eerste straat aangelegd tussen 1923 en 1928 op een perceel in eigendom van de gemeente Sint-Pieters-Woluwe waarvoor enkel een serre zou worden afgebroken. De straat werd alleszins verbreed – van 6 m breed tot 10 m breed met voorbouwstrook aan onpare zijde – vanaf 1931 gezien de bekrachtiging ervan volgens K.B. van 06.11.1931.


Ondertussen was de aannemer Henri Flamand eigenaar geworden van de nog resterende gebouwen van de voormalige fabriek Tackels (zie Pierre Delacroixstraat 6-10). Hij zal vanaf 1928 verbouwingswerken uitvoeren ter hoogte van de huidige nr. 13, 15 en 17-19-21. De sobere, door pilasters geritmeerde gevel van de fabriek is, ondanks verschillende verbouwingen, nog steeds herkenbaar.

De pare zijde werd vanaf 1928 bebouwd met woningen en opbrengstwoningen van twee tot drie bouwlagen in een bescheiden art-decostijl en niet toevallig n.o.v. aannemer Félicien Flamand, zoon van Henri Flamand (nr. 6, 8 en 10). De andere percelen werden tussen 1931 en 1932 bebouwd. Zodoende vertoont de straat een zeker homogeniteit. Naast het feit dat de huizen uit dezelfde tijd dateren, zijn ze ook in dezelfde materialen gebouwd: zichtbare of bepleisterde baksteen, soms met elementen in simili. Het voormalige atelier van schrijnwerker-aannemer Louis Straetmans uit 1928 op nr. 14 werd in 1931 verbouwd tot woning. Dezelfde bouwvergunning bekrachtigd de bouw van nr. 16 voor zijn zoon.