Lehonplein

 

Bekijk de weerhouden gebouwenHet rechthoekige Lehonplein wordt in het oosten afgeboord door de Koninklijke Sinte-Mariastraat en wordt gedomineerd door de koorafsluiting van de Sint-Servaaskerk. In het westen monden de Vandermeerschstraat en de Poststraat erop uit, terwijl de Renkinstraat er begint.

Het plein ontstond op initiatief van advocaat Emile Verachter, die op 21.03.1871 aan de gemeente voorstelde een 52 meter breed plein aan te leggen, als verlenging van de verkeerswegen rond de Sint-Servaaskerk – de Hancartstraat en François Degreefstraat, respectievelijk verordend bij K.B. in 1866 en 1867. Na een beraadslaging van de gemeenteraad op 29.07.1871 werd het geplande plein verbreed tot 64 meter, terwijl de breedte van de twee straten die langs de kerk liepen van twaalf tot achttien meter werd opgetrokken. Het plan werd bekrachtigd bij K.B. van 30.08.1872.

De grondwerken voor het plein begonnen in 1877. In 1882 werd het plein bestraat en voorzien van rioleringen. De inrichting vond plaats in 1898: aan de noord- en zuidzijde werden twee bomenrijen gescheiden door een gazon aangelegd, terwijl op elke hoek een boogvormige hardstenen balustrade kwam, met aan de uiteinden een lantaarn. Het middengedeelte werd open gelaten, wellicht voor een kaatsspelbaan waarvan de aanleg in 1877 werd aangevraagd. In 2002 werd het plein volledig heraangelegd.

De naam van het plein is een eerbetoon aan Henry Sébastien Lehon (Pommeroeul, 1809 – San Remo, 1872), een militair en Franstalig schrijver die aan de revolutie van 1830 deelnam.

Het residentiële plein werd hoofdzakelijk in de jaren 1880 bebouwd, met huizen in neoclassicistische stijl, waaronder verscheidene met commerciële benedenverdieping. Vermelden we nr. 2 (1885) en 8 (1880), nr. 11, ontworpen in 1881 als geheel met het aanpalende huis i.o.v. aannemer Camille Simoens, of nog nr. 16-17, dat in datzelfde jaar werd ontworpen i.o.v. Emile Verachter. Veel huizen zijn in de loop der jaren verbouwd. Vermelden we nog het voormalige atelier van schilder Godefroid Guffens, dat in 1875, dus nog vóór de aanleg van het plein, in neo-Vlaamse renaissancestijl werd opgetrokken (zie nr. 4).